Quantcast
Channel: (Δεν) Θες να γίνουμε φίλοι.
Viewing all 56 articles
Browse latest View live

Article 24

$
0
0
  Δεν ξέρω χθες πώς ήρθε και σε σκέφτηκα.Είχα καιρό...Πώς αποφάσισα να σου μιλήσω πρώτη δεν ξέρω.Πώς είπα μέσα μου "Δε βαριέσαι!Θα κάνω αυτό που αισθάνομαι.Κι αφού θέλω να του μιλήσω,θα το κάνω.".Απαλλάχτηκα για λίγο απ' τον εγωισμό,και πώς το 'παθα δεν ξέρω.Ίσως γιατί έχω πια συνειδητοποιήσει καλύτερα από ποτέ το ρόλο του καθενός.Είσαι εδώ για να παριστάνεις τον αδιάφορο και να σου θυμώνω.Είμαι εδώ για να προσποιούμαι πως σε ξέχασα και να τρελαίνεσαι.
  Τόσες φορές σ' έβρισα απ' τα νεύρα μου κι άλλες τόσες είχα την ευκαιρία να σ' αφήσω πίσω.Τόσες φορές μου γύρισες επιδεικτικά την πλάτη κι άλλες τόσες με κυνήγησες."Τι ακριβώς σου προσφέρει αυτός;",με ρωτούν συχνά οι πολλοί,αλλά κι εγώ η ίδια τον εαυτό μου.Τίποτα.Κι έχω πλήρη επίγνωση των πράξεων μου.Δίνουμε και παίρνουμε κι οι δυο τα ίδια.
  Θυμήθηκα και τα λόγια της Σ. χθες."Καλά κοπελιά,σ' αφήνουμε ν' ακούσεις τον τυπά που και καλά έχεις ξεπεράσει!".Θυμήθηκα και τον τρόπο που την κοίταξα.Τον τρόπο που την έκανε να κατεβάσει ύστερα το βλέμμα της.Μου την έδινε η ευκολία με την οποία ξεστόμιζε τις λέξεις,που σιχαίνομαι: "κοπελιά","τυπάς","και καλά".Δε γίνεται να σε ξεπεράσω "και καλά",αφού για 'μένα δεν είσαι ούτε τυπάς,ούτε ένας απλός γκόμενος,ούτε τίποτα παρόμοιο.Δε γίνεται να μη σε σκέφτομαι.Να πάψω να μιλάω ή να γράφω για 'σένα δε γίνεται.Δε γίνεται να βάλω άλλον πάνω από 'σένα.Μισώ που τ' ομολογώ,αλλά κανείς δε σε φτάνει στα μάτια μου.Δε γίνεται να σε φτάσει,δεν θέλω να σε φτάσει.
  Μοιάζουμε τρομακτικά.Μέσα από 'σένα βλέπω εμένα.Δεν μου πάει η καρδιά να σε κατηγορήσω,αφού φερόμαστε όμοια.Κυνικά κι εγωκεντρικά...Αδυνατώ πια να πω πως δεν μου αξίζεις.Το σκέφτομαι,μα έπειτα το μετανιώνω.Γέννησες μέσα μου κάτι πρωτόγνωρο.Καλώς ή κακώς,σου το χρωστώ.Καλώς ή κακώς,είσαι ο μόνος που με "σπρώχνει" να βάλω το "θέλω" πάνω απ' το "πρέπει",έστω και για μια φορά.
  Δε σκέφτομαι πώς θα φανεί όταν σου μιλήσω,ούτε τι θα πεις,αν θα ρωτήσεις κι εγώ τι κάνω.Διότι πίσω απ' όλα αυτά τα δήθεν,κρύβουμε κι οι δυο κάτι.Κι αυτό το "κάτι" το κρύβουμε στα μάτια μας,στο γέλιο μας και στο άγγιγμά σου.Κουράζομαι και θυμώνω.Θέλω να δώσω στα πάντα μια δυνατή κλωτσιά και την επόμενη φορά που θα σε δω,να σ' αντιμετωπίσω με μιαν απόλυτη κι απεχθή απάθεια,ν' αδιαφορήσω ειλικρινά,να μη σ' έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου κάθε φορά που βρίσκεται κάποιος άλλος στο δρόμο μου.Όμως,τις στιγμές που στεκόμαστε τόσο κοντά,αντικριστά,η φωνή σου με κάνει να ξεχνώ τα πάντα.Δε χαθήκαμε στιγμή,κι αν πιστεύεις στις γριές Μοίρες,ίσως αυτές ευθύνονται.Όπως και να 'χει,αυτή την φορά αποφάσισα να δοκιμάσω την τύχη μου.Ας μου ευχηθώ "αίσιο τέλος".



"Ένα "φσσστ" και όλα μοσχοβολάνε!".

$
0
0
Σήμερα τ' απόγευμα ξύπνησα με μιαν ανεξήγητη όρεξη,με μια ευεξία άλλο πράμα σε λέω.Στο σπίτι δεν ήταν κανείς.Ο μικρός δεν επρόκειτο να με πρήξει,παραδόξως.Αφού έριξα νερό στο μουτράκι μου,για ν' ανοίξει το μάτι,αποφάσισα να μαζέψω και να ξεσκονίσω (!!!!!) λίγο το δωμάτιο μου.Φόρεσα ένα παλιό μπλουζάκι του πατέρα μου,σκισμένο ολούθε,έπιασα πρόχειρα το μαλλί,έβαλα και μουσική,για να χορεύω παράλληλα,κι έπιασα δουλειά.

Ψάχνοντας και τακτοποιώντας,βρήκα...


 Στο αριστερό μέρος του γραφείου,στοίβαξα τα βιβλιαράκια μου.

Της λατρείας μου,ή αλλιώς του Καραγάτση,ξεχωριστά ΦΥΣΙΚΑ!


 Τα υπόλοιπα...
Ευελπιστώ να ξεθάψω και τ' άλλα στο άμεσο μέλλον.


Βρήκα το εισιτήριο για την Μάλτα,το οποίο μετατράπηκε έπειτα σε σελιδοδείκτη,μιας και δεν έβρισκα άλλο.Ούτως ή άλλως,όλα τα εισιτήρια απ' τα ταξίδια του Γκιούλιβερ την ίδια μοίρα έχουν.


Από μικρό κουκλάκι ήμουνα.Φτου μου,να μην αβασκαθώ!


Πριν αρκετό καιρό,αγόρασα αυτό το βούτυρο σώματος απ' τα Sephora.Είχα ξεχάσει την ύπαρξή του,ώσπου...Μυρίζει τέλεια,ακόμα και τη δεύτερη μέρα.Τo συστήνω ανεπιφύλακτα.
Κι επειδή με την Π. είμαστε οι κόρες που κάθε μάνα ονειρεύεται (ναι,εμείς είμαστε αυτές!),πήραμε και στις μανούλες μας από ένα.Το λάτρεψαν κι οι δύο,περιττό να το πω.


Κι επειδή η μητέρα παραπονιόταν εδώ και μήνες...


Ανάμεσα σε κάτι βιβλία Γαλλικών βρήκα και το χαμένο μου ψαλιδάκι βλεφαρίδων (ντόινκ!).


Άλλαξα και πανάκι στο Swiffer.



Όταν τελείωσα,βγήκα στο μπαλκόνι,εφόσον δεν είχε τόση ζέστη,ανέβασα τα πόδια μου στο κάγκελο,ήπια την Κόκα-Κολίτσα μου,κουσκουσέψαμε με την Π. και θυμήθηκα πόσο απεχθάνομαι το κέντρο αυτές τις μέρες.



Καλό μήνακαι φιλάκια!


Με αγάπη,

Ένα κορίτσι για σπίτι.

Ξινίλα.

$
0
0
Σε γενικές γραμμές,αποφεύγω τις πολλές συναναστροφές με το 80% του πλανήτη.Ναι,είμαι ξινή (ουάου!) και ναι,με βλέπω να καταλήγω μια σικ γιαγιά,χήρα,με ογδόντα γάτες,παρόλο που δεν μ' αρέσουν οι γάτες.Τέλος πάντων!Τουντέι θα σας μιλήσω για μερικά απ' όλα όσα μου ανάβουν τα λαμπάκια,διότι,φίλες και φίλοι,συμβαίνουν συνέχεια και κωλύομαι να τ' αγνοήσω.

Μου τη σπάνε:

~Τα μωρά.
Όχι,δεν πρόκειται ούτε να το πάρω αγκαλιά,ούτε να παίξουμε με τις κουδουνίστρες,ούτε να το προσέξω μη βάλει τίποτα στο στόμα του!Έντ οφ στόρι.

~Οι συμμαθήτριες,που έχουν τρέλα με τα μωρά.
Τάισες κρέμα την ξαδερφούλα σου,που είναι τόσο γλυκούλα;Της έπλεξες και κοτσιδάκια;Πες μου κι άλλα,μ' ενδιαφέρει πάρα πολύ το συγκεκριμένο ζήτημα.Ναι,είναι αξιολάτρευτα.Όταν κοιμούνται.

~Οι γυναίκες-θύματα.
Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρη έκθεση για του λόγου τους.Μην κλαίγεσαι,κυρά μου!Θες και τα παθαίνεις.

~Ορισμένες που μπαίνουν στην τάξη αργοπορημένες,μ' ένα σορτσάκι-δεύτερο βρακί,βλεφαρίδα κάγκελο και φραπέ στο χέρι με το ψεύτικο νύχι,κι ενίοτε τεράστιο γυαλί ηλίου στο κεφάλι.Και κουνιούνται λες κι είναι μαούνες που περνάνε απ' το Κάβο Ντόρο.
Εντάξει κοπέλα μου,κατάφερες να μας ζαλίσεις.Κάτσε κάτω τώρα.
Την επόμενη φορά,ζήτησέ μου να σε πάρω τηλέφωνο το πρωί,λίγο πριν ντυθείς (ή γδυθείς,τέλος πάντων!),για να σου θυμίσω ότι πρόκειται να πας στο σχολείο κι όχι στο κλαμπάκι.

~Αυτές που μιλάνε επί μονίμου βάσεως για γκόμενους.
 -Αχ,πώς θα τον ρίξω λες;
 -Βάλτου τρικλοποδιά!

~Οι υστερικές.Επειδή δεν απάντησε το μπόιφρεντ στην κλήση την πρώτη φορά,επειδή είπε "Ευχαριστώ." στην ταμία,επειδή αγκάλιασε την κολλητή του...
"Λες να με κερατώνει;".Όχι βρε!Τρελός είναι να κερατώσει μια τόσο κουλ κοπέλα σαν εσένα;

~Αυτές που δε δέχονται ότι ο άλλος απλά δεν τις γουστάρει.
"Ντρέπεται να μου το δείξει ο καλός μου!","Μου κάνει το δύσκολο,για να με καψουρέψει.","Είναι άμαθος ακόμα,γι' αυτό.".Πρώτον,οι άντρες πάρα πολύ σπάνια προσποιούνται.Αν σου δείχνει ότι σ' έχει χεσμένη,σ' έχει χεσμένη.Τελεία και παύλα.Δεύτερον,σε ποια ηλικία θα πάψει να είναι άμαθος και ντροπαλός;Στα ογδόντα;Γιατί αν στα δεκαοκτώ και στα είκοσι είναι...Τρίτον,καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο να δεχτούμε την απόρριψη,ιδίως όταν είμαστε κολλημένες με τον άλλον,αλλά ήρεμα με τις κοτσάνες!Δεν προλαβαίνω να σκύψω και με πετυχαίνουν.

~Αυτές που του κάνουνε τεστάκια,για να δουν αν ενδιαφέρεται.
"Θα κατεβάσω τα μούτρα μου,για να δω αν θα ενδιαφερθεί.Αλλά θα του πω ότι δεν έχω τίποτα.".Γκες γουάτ: αν του πεις ότι δεν έχεις τίποτα,αυτό θα πιστέψει και δεν θα ξαναρωτήσει.Και ξέρεις γιατί;Γιατί σκέφτονται πολύ πιο απλά απ' ό,τι εμείς.Λύσε τη σιωπή σου,μάνα μου,και πες του του χριστιανού τι έχεις!

~Οι ψωνισμένοι άντρες (με τα λεφτά του μπαμπά κυρίως).
 -Έχω κι αυτοκίνητο,ξέρεις...Μια ασημί Μερσεντές.Είναι συλλεκτικό κομμάτι,έδωσα πολλά για πάρτη της.
 -Τι μου λες,βρε παιδί μου!Τσουτσουρώθηκε η τρίχα μου.
Δεν είναι λίγο περίεργο να 'σαι 25 χρονών και να 'χεις συλλεκτικό αυτοκίνητο;Εκτός αν το πλήρωσες σε είδος...

~Οι πέφτουλες,ετών 50.
Εντάξει,ομολογώ πως νιώθω εθνική υπερηφάνεια που στέκομαι δίπλα σε κάποιον,που πολέμησε τους Γερμανούς,αλλά μέχρι εκεί.Ελπίζω να μου μιλάς,επειδή θες να σε βοηθήσω να πάρεις τα χάπια για την υπέρταση,γιατί αλλιώς έχουμε πρόβλημα.Πληροφορία: 50 χρονών δεν είναι ούτε ο πατέρας μου.

~Οι κάγκουρες που ακούνε σκυλάδικα και σε σταματάνε στο δρόμο,ενώ είναι μέσα σ' αυτά τα θαύματα της αυτοκινητοβιομηχανίας,ή αλλιώς στ' αμάξια τους.
 -Επ,κούκλα!Να σε πάω κάπου;
 -Αν είναι να με πας εσύ,προτιμώ να το κόψω με το πόδι.

~Αυτοί που προσπαθούν να εντυπωσιάσουν σώνει και ντε,επειδή νομίζουν πως έχουν ΤΗΝ ατάκα.
Δεν είναι του στυλ μου τα πεσίματα στα μπαρ,αλλά θα το εκτιμούσα αν μου 'λεγες απλά "Γεια σου,είμαι ο τάδε.Τι κάνεις;",κι όχι "Κοπελιά,έχεις αναπτήρα;Όχι,ε;Δεν πειράζει,μ' ανάβεις κι έτσι!".

~Οι ξυρισμένοι άντρες.
Σε στήθος,χέρια,πόδια,κοιλιά...Παντού!Έχω τεράστιο πρόβλημα με τις τρίχες.Το θεωρώ τελείως αντιαισθητικό να 'ναι άτριχος ο άλλος (από επιλογή ε!).
Θυμήθηκα και δυο σκηνικά τώρα:
1.Πίνουμε ποτό με την Π..Ξαφνικά,σκάνε μύτη δυο τύποι.Μας πιάνουν την κουβέντα."Πολύ ωραίο παιδί!",σκέφτομαι,αλλά μες στο σκοτάδι δεν είχα δει το χέρι που γυάλιζε.Το βλέπω...Σοκ δευτερολέπτων.Επανέρχομαι.Ξενερώνω.Άδοξο τέλος του λαβ στόρι.

2.Στην παραλία με την Π..Βλέπουμε να ξεπροβάλλει ένας απ' την θάλασσα.Τρίχα ούτε για δείγμα.Έσταζε το νερό σε ρυάκια και τελικά βγήκε έξω στεγνό το παλικάρι.

Κι επειδή έχω ακούσει πολλές δικαιολογίες του τύπου:
"Όλες οι γυναίκες μας θέλουν ξυρισμένους τώρα πια.Τι να κάνουμε κι εμείς;".
Σοβαρά,ε;Ο κάθε άνθρωπος έχει δική του βούληση (όχι;).Εκτός βέβαια,αν είσαι δύο χρονών και κάνεις ό,τι σου λένε.Δηλαδή,αν η άλλη σου πει αύριο να το παίξεις Ρουβάς και να κυκλοφορήσεις με φουστίτσα,θα το κάνεις.Εύγε!Είναι άκρως ερωτικό να κάνεις ό,τι σου λέει η φιλενάδα σου/ό,τι (νομίζεις ότι) αρέσει στις γυναίκες.Ααααχ!
Κι αφού ΟΛΕΣ οι γυναίκες σας θέλουν ξυρισμένους,αυτοί με τις τρίχες θα 'πρεπε να μείνουν αγάμητοι.Μείνανε;Δεν μείνανε.

~Όσοι νομίζουν ότι η θεωρητική κατεύθυνση είναι η εύκολη λύση.
Ναι,όταν δεν ξέρεις νέα ελληνικά θα 'ναι πανεύκολο να μάθεις λατινικά.Άνοιξε κάνα αναγνωστικό,μπας και μάθεις να διαβάζεις "Λόλα,να ένα μήλο!" και μετά δήλωσε θεωρητική.Διευκρίνιση: στην κατεύθυνση,στη Β' και Γ' Λυκείου,δεν μαθαίνουμε ορθογραφία.Μου θέλετε και Πειραματικό Λύκειο!

~Οι ανίδεοι,που με ρωτάνε "Έχεις να μου προτείνεις κάνα καλό βιβλίο;Απ' αυτά που διαβάζεις εσύ,ξέρεις...".
Όχι,δεν έχω να σου προτείνω τίποτα!Όταν ακούς "Ντοστογιέφσκι" και νομίζεις ότι θα φάμε ρώσικη σαλάτα όπου να 'ναι,ή μου λες "Δεν την ξέρω την κυρία Σαρτρ." με βλέμμα αγελάδας,το μόνο που μπορώ να σου προτείνω είναι το Σούπερ Κατερίνα.

~Οι αγενείς πωλήτριες.
 -Η μπλούζα δεν είναι ελαττωματική.Απλά,ξέρετε...Τα ρούχα μας είναι σχεδιασμένα με βάση ένα συγκεκριμένο σωματότυπο.Κι αυτό δεν είναι το δικό σας!
 -Ωραία,άλλη φορά να μου λέτε πρώτα τι αναλογίες πρέπει να 'χει η πλάτη και το στήθος μου και μετά να 'ρχομαι να ψωνίζω στο μαγαζάκι σας.

~Οι κοιμισμένες πωλήτριες.
Ιδίως κάτι πρωινά Σαββάτου σε μαγαζιά όπως Zara και Η&Μ,που η ουρά φτάνει μέχρι την είσοδο.
Πήγαινε μια βόλτα μέχρι το Θιβέτ,κουλουριάσου σε εμπειρική στάση και μόλις βρεις την εσωτερική σου αρμονία,ξαναγύρνα να χτυπάς καρτελάκια!

~Η αγένεια,η ειρωνεία και η κακεντρέχεια.
Ποιος ο λόγος να μιλήσεις με υφάκι σ' έναν άγνωστο;Είναι τουλάχιστον ηλίθιο να το κάνεις,εφόσον ο άλλος μπορεί να καταλάβει αμέσως το επίπεδο και το IQ σου.

~Αυτοί που με ξυπνάνε.
"Κοιμάσαι;".Όχι,κοροϊδεύω τους πεθαμένους.Ο μεσημεριανός ύπνος είναι ιερός ρεεεεεε!Ένας φίλος μου με παίρνει μονίμως μεσημεριάτικα τηλέφωνο.Τον έχω βρίσει πολλάκις,αλλά συνεχίζει να με κάνει παρέα.Χι λάβζ μι μωρέ.

~Οι άπλυτοι στις συγκοινωνίες.
Χαλάει το βελούδινο,ωσάν ποπουδάκι μωρού,δερματάκι σου το σαπούνι,ε;
Το καλοκαίρι ειδικά παραγίνεται το κακό.Αυτοί είναι ένας λόγος που δε χρησιμοποιώ λεωφορεία,αλλά η μπίχλα έχει εξαπλωθεί σε τραμ και μετρό.

~Οι άπλυτοι γενικά.

~Οι συγκοινωνίες γενικά.
Όταν στο χαρτάκι λέει ότι έρχεται το τραμ στις οκτώ ακριβώς,πρέπει να έρθει στις οκτώ!Έχουμε κι ένα σχολείο να πάμε,τέλος πάντων!Έχω καταλήξει: περπατώντας με τα χέρια,θα έφτανα σίγουρα πιο γρήγορα στο Σύνταγμα.

~Οι ελεγκτές/οι υπάλληλοι στο εκδοτήριο εισιτηρίων/κάρτας απεριορίστων διαδρομών.
"Σώπα μωρέ εσύ που είσαι κάτω των δεκαοκτώ!","Είστε σίγουρα ανήλικη;".Πρέπει να 'σαι πολύ τζίνιους για να εξακολουθείς να με κοιτάζεις με δυσπιστία,ενώ σου 'χω δείξει ταυτότητα.

~Οι γέροι στις συγκοινωνίες,που ενώ έχει δέκα θέσεις κενές,κάθονται δίπλα μου.
Συνήθως κρατάνε κυπαρισσί,πάνινο τσαντάκι φαρμακείου,που μέσα έχει βιβλιάρια του Ι.Κ.Α..Τι κόλλησες σαν τη βδέλλα,βρε άνθρωπε του Θεού;Έλεος!

~Οι "ξύπνιοι" που μου λένε "Ο Καραγάτσης κι ο Ρεμπώ ήταν τελείως καθυστερημένοι!Κι ο Καβάφης πούστης.Πώς τους διαβάζεις;".
Ενώ το Τουάιλαϊτ -ας πούμε- κάνει το δείκτη νοημοσύνης σου από μονοψήφιο,διψήφιο.

~Οι πανέξυπνοι που κολλάνε δίπλα σου,ενώ η παραλία είναι άδεια.Και φωνάζουν.Και κακαρίζουν.
Εκεί που κάνω την ηλιοθεραπεία μου κι έχω κλείσει τα μπιρμπιλωτά μου ματάκια,ακούω:
 -Και που λες,Λούλα μου,με παράτησε στα κρύα του λουτρού για να πάει να πιει μπίρες με τον Σάκη,τον Μάκη και τον Λάκη!
 -Αααα,τον αλήτη!
Όχι μαντάμ,καλά σου έκανε,τέτοια που είσαι!

~Αυτές,που ενώ το μαγιό δεν είναι ούτε στρινγκ,ούτε μπραζίλιαν,προσπαθούν να το κάνουν με το ζόρι.
Πάρε ένα κορδόνι παπουτσιών,να κάνεις τη δουλειά σου!

~Τα τζιμάνια που ειρωνεύονται όταν έχω νεύρα.
"Έλα ρε Κατερίνα,μη γίνεσαι κακιά!".Όχι φίλος,δεν είμαι κακιά και δεν θες να με δεις κακιά.Απλά έχω νεύρα.Κι εσύ παίζεις με τα νεύρα μου,αγνοώντας πως είναι επικίνδυνο σπορ.Όταν έχω νεύρα,δεν θέλω να μου μιλάει κανείς.Πόσο μάλλον να με τσιγκλάει!Άμα σου φέρω τίποτα στο κεφάλι,θα φταίω;Δεν θα φταίω.

~Οι άβουλοι,υποτονικοί,αχάριστοι,αναβλητικοί,ξερόλες,βλαμμένοι,χαζοχαρούμενοι,κομπλεξικοί,κακοί,οι νέοι χωρίς όνειρα/στόχους/φιλοδοξίες.

~Οι δήθεν μάγκες και τα "κακά παιδιά".
Αίσχος.Απλά.Έχει πλάκα αν σκεφτεί κανείς πόσο εύκολα τους μεταχειρίζεται κάποια με αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό.Αλλά πρώτον,δεν καταδέχεται ν' ασχοληθεί μαζί τους.Δεύτερον,αυτοί μπλέκουν με χαζογκόμενες και σώζονται.

~Οι γκόμενες των από πάνω.

~Να μου στέλνουν δέκα απανωτά μηνύματα/να παίρνουν εκατό φορές τηλέφωνο,επειδή δεν απάντησα στο πρώτο.
Άμα θέλω,θα σε πάρω εγώ!Γκαβό δεν είμαι,είδα και τις κλήσεις και τα μηνύματα,αλλά προφανώς δεν θέλω/δεν μπορώ να μιλήσω.

Και για το τέλος,άφησα το κυριότερο:

~Μου τη δίνουν οι άνθρωποι,που δεν έχουν ίχνος αυτογνωσίας.
Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως δε γνωρίζουμε τα όρια μας,οφείλουμε να γνωρίζουμε τις ικανότητες μας.Για το δικό μας καλό και μόνο.Προσωπικά,χέστηκα αν έχεις την ψευδαίσθηση ότι θα γίνεις δικηγόρος,ενώ δεν μπορείς ν' αρθρώσεις μια πρόταση.Όμως,θα φας ένα τόσο μεγάλο στραπάτσο κάποια μέρα στη ζωή σου,που το πιθανότερο είναι να το ρίξεις στα χάπια.Γι' αυτό,τα πόδια μας τ' απλώνουμε μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα μας.

Η νύφη το 'σκασε.

$
0
0
 -Είστε παντρεμένη;,με ρωτάει η Ουκρανή που κάνει τις δουλειές στο σπίτι της γιαγιάς μου.
Προσπαθώ να κρύψω το ξάφνιασμα μου.Τι να είμαι λέει;
 -Λύκειο πηγαίνω ακόμη,οπότε όχι.
 -Και;Δεν έχει σημασία!Εγώ στα είκοσι παντρεύτηκα κι ήμουνα μεγάλη.Στην Ουκρανία είναι ήδη παντρεμένες στην ηλικία σας.Κάποιες έχουνε και παιδιά.
 -Ναι,αλλά εγώ θέλω να σπουδάσω πρώτα,να ζήσω τη ζωή μου...
 -Αν μια γυναίκα θέλει,όλα τα προλαβαίνει.Και γάμο,και άντρα,και παιδιά,και σπουδές...
Ο διάλογος αυτός ήταν ατελέσφορος.Αποφάσισα να γίνω μπουχός πάραυτα.
  Το μεσημέρι πήγαμε για φαγητό σε μια φίλη της μητέρας μου.Άγνωστο το πώς,η κουβέντα γύρισε πάλι στην παντρειά και τα κουτσούβελα.Δεν θα συμμετείχα στη συζήτηση,αλλά η βόμβα έσκασε εμπρός μου.
 -Εσύ,Κατερίνα,έχεις σκεφτεί σε ποια ηλικία θες να παντρευτείς;,ρώτησε η φίλη της μαμάς μου.
 -Είναι πολύ νωρίς ακόμη για τέτοιου είδους σκέψεις.
 -Σοβαρά;Η κόρη μου από τώρα το σκέφτεται.
Κοιτάζω τη δεκαεπτάχρονη κόρη.
 -Αλήθεια;
 -Ναι.,παραδέχεται.Και παιδιά.Τα λατρεύω τα μωράκια!Εσύ;
 -Όχι τόσο...
"Οπ,μόλις ξεστόμισε την απαγορευμένη λέξη: μωράκια!",σκέφτομαι.
 -Εσύ έχεις άλλους στόχους,φαίνεται.Να γίνεις επιτυχημένη δικηγόρος πρώτα,τα λέω καλά;,ρωτάει ξανά η φίλη.
 -Πολύ καλά.
 -Τι να κάνουμε όμως,μανούλα;Δεν μπορούμε να γίνουμε όλες δικηγόροι!,λέει η κόρη.
"Είχες,δεν είχες,την έσταξες τη χολή πάλι,αλλά δεν θα σου απαντήσω ότι το ΑΕΙ το βλέπεις με τα κιάλια,γιατί θα γίνουμε μπίλιες!",σκέφτηκα κι απλώς χαμογέλασα συγκαταβατικά.
  Η Α. εξομολογήθηκε σ' εμένα,τη Σ. και την Ι. ότι σκοπεύει να παντρευτεί στα είκοσι-πέντε κι ότι από τόση δα ονειρεύεται το νυφικό της.Η Σ. και η Ι. μιλούσαν για ένα σύζυγο ερωτευμένο σφόδρα,ένα νυφικό με ουρά και πέντε παρανυφάκια,ένα πανάκριβο μονόπετρο και τρία-τέσσερα παιδάκια.Εγώ;Μούγκα στη στρούγκα.Ειδάλλως,η αυτοκτονία ήταν κοντά.
 -Εσύ,κυρία μου;Δεν θα μας πεις πότε λες να παντρευτείς;,με ρωτάει η Α..
 -Κάπου,κάπως,κάποτε...Δεν το 'χω σκεφτεί όπως εσείς.
 -Αλλά;
 -Τι "αλλά";Ξέρεις,μετά από μια μακροχρόνια σχέση το κάνεις κι αυτό.Καθαρά για νομική κάλυψη.
 -Αααχ,δεν το πιστεύω!Σκέφτεσαι σα δικηγόρος!Δεν είσαι καθόλου ρομαντική;
 -Όπως βλέπεις...
 -Εγώ πάντως,εάν γινόμουν δικηγόρος κι ερχόταν ένα ζευγάρι στο γραφείο μου,να τους βγάλω το διαζύγιο,θα προσπαθούσα να τους τα βρω.Κρίμα να χαλάνε έτσι οι γάμοι,για ψύλλου πήδημα!
 -Πρώτον,δε χαλάνε για ψύλλου πήδημα.Όλοι οι νορμάλ άνθρωποι το παλεύουν προτού αποφασίσουν να χωρίσουν οριστικά.Δεύτερον,αν μπορούσαν να τα βρουν,δεν θα διάβαιναν το κατώφλι μου.Τρίτον,δεν είμαι η γεροντοκόρη προξενήτρα στο "Τηλεάστυ".Και τέταρτον,δε σκοπεύω ν' ασχοληθώ με τα διαζύγια και το μακρύ και το κοντό του καθενός.
  Το επόμενο βράδυ,βγήκα με την Π. για ποτό.
 -Τι κακό έχει δηλαδή να είσαι ελεύθερη κι ωραία στα είκοσι-πέντε;Ή να έχεις φίλο;Απλά!Ούτε σταθερή πελατεία στο γραφείο δεν θα 'χω ακόμη!
 -Τι καλό έχει να είσαι παντρεμένη να ρωτάς.,μου λέει η Π.,που ανέκαθεν δε σκόπευε να βάλει κουλούρα.Και πες αυτές πάνε στο διάολο,αλλά η κοντή;Που θέλει να βρει έναν,να του τα φάει;
 -Ναι,κι ο ματσώ το ένα μέτρο κι ένα Μίλκο θα γυρίσει να κοιτάξει!Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;
 -Εάν είναι γέρος...Δεν έχει πρόβλημα,το 'χει δηλώσει.
 -Τουλάχιστον έχει επίγνωση.Δεν ψάχνει άντρα,χορηγό ψάχνει.Ξέρεις πώς πάει: μου αγοράζεις τσάντα Fendi,σε πληρώνω σε είδος.
  Στο τέλος που το ξανασκέφτηκα,διαπίστωσα πως δεν με τρόμαζε η ιδέα του γάμου.Άλλωστε,ποτέ δεν απέκλεισα το ενδεχόμενο.Ούτε η σκέψη του να γερνάω με τον ίδιο άνθρωπο.Εάν αγαπιόμαστε...Με τρόμαζε,ή καλύτερα,μου φαινόταν εντελώς παράδοξο να τ' ακούω από συνομήλικες μου.Είναι νωρίς!Ν-Ω-Ρ-Ι-Σ!
 -Αν θα 'χω άντρα και παιδί στα είκοσι-πέντε ή στα τριάντα-πέντε,λίγο με απασχολεί.Τη δουλειά μου,μια τεράστια ντουλάπα,για να χωράει όλα τα ρούχα και τα Louboutin παπούτσια μου,τα βιβλία μου,και χρόνο για να ταξιδεύω θέλω.,λέω στην Π..
 -Έι,με την κολλητή σου θα ταξιδεύεις!Άντε και στα δικά μας!,απαντάει,σηκώνει το ποτήρι της και γελάμε.


Είμαι κεφάτη,γυρίζω απ' το...

$
0
0
Πριν κάααμποσο καιρό,οι γονείς της Π. είχαν επέτειο.Για να τη γιορτάσουν,πήγαν ένα τετραήμερο ταξιδάκι στην Κωνσταντινούπολη."Εντάξει,ξέρεις πού θα μείνεις αυτές τις μέρες.",μου λέει η Π..Ο μπίγκ μπράδερ της θα μας άδειαζε τη γωνιά βεβαίως-βεβαίως,οπότε θα κάναμε κατάληψη στην μονοκατοικία τους.Τέσσερις μέρες με πλαστικό,μεταλλαγμένο φαγητό MακΝτόναλντ'ς και πίτσα;Παράδεισος (θερμίδων) σε λέεεεω!

Εγώ -εκτός απ' το κορμί μου- υποσχέθηκα να φέρω ταινίες,την τέλεια σοκολατόπιτα της μητέρας (σλούρπ!) και κάνα Μπρίζερ καρπούζι σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.Όμως,στην πορεία ήρθα αντιμέτωπη με μία συνταρακτική και συνάμα δυσάρεστη ανακάλυψη: είχα ξεμείνει από ξυραφάκια,λακ και σπρέι κοντίσιονερ.Κι όπως λέει κι ένας φίλος,"Πας ξεβράκωτος στ' αγγούρια;Δεν πας!".Εεεεμ,δεν πας!Μια φωνούλα εντός μου με διαβεβαίωσε ότι η μάνα μου δεν επρόκειτο να θυμηθεί ποια ξυραφάκια παίρνω,άρα θα έπαιρνε ό,τι έβρισκε.Έτσι,πήρα την κατάσταση στα χέρια μου και το δρόμο για το πλησιέστερο σούπερ-μάρκετ.

Βρήκα και το σπρέι και τα ξουράφια με το συγκεκριμένο χρώμα στην λαβή και την λακ.Διότι,όπως λέει η διαφήμισις,αλλά και τα δημώδη,"...και του πουλιού το γάλα.".Τα τοποθέτησα προσεκτικά στο κόκκινο,πλαστικό καλαθάκι,μα καθώς ετοιμαζόμουν να γίνω Λούης...
 -Κοπελιά,κοπελιάααααααα!
Γύρισα κι είδα εμπρός μου έναν χαμογελαστό νεαρούλη.
 -Σ' εμένα μιλάς;
 -Ναι,ναι.Μπορείς να βάλεις ένα χεράκι;
 -Να βάλω.Πες μου.
 -Θέλω βοήθεια με...Ξέρεις,τις σερβιέτες...Με μπέρδεψε η δικιά μου και δεν κατάλαβα ποιες πρέπει να πάρω.Την πήρα και τηλέφωνο,αλλά τζίφος!
Αφού του επέδειξα τις εγκυκλοπαιδικές μου γνώσεις,αφού τον συμβούλεψα να της αγοράσει και καμιά σοκολάτα,αλλά όχι υγείας κι αηδίες κι αφού μ' ευχαρίστησε και παραδέχτηκε πως είμαι πολύ καλή (μα καλά,για νέο μας το λες κύριος;),σκέφτηκα ν' αγοράσω καφέ Τομπλερόν,γιατί η Π. πολύ μου την μπαίνει τελευταία (αδίκως ε!) ότι και καλά δεν ξέρω να βράζω ούτε χαμέμηλο.Θα πίναμε τον φανταστικοκαταπληκτικό αυτόν καφέ και θα την τάπωνα.

Κατεβαίνω στο ισόγειο,ψάχνω τα ράφια και ξαφνικά,ανάμεσα σε κάνα δυο χαρωπές νοικοκυρούλες με καρότσια απ' αυτά που μέσα χώνεις δίευρω,είδα ακριβώς απέναντι μου αυτόν που δεν έπρεπε να δω.Ασυναίσθητα γύρισα την πλάτη μου.Ουφ,δεν πρόλαβε να με δει!Δεν ήθελα να του μιλήσω κι επιπλέον,φορούσα φόρμα,τιραντάκι,αθλητικά,ήμουν άβαφη κι είχα πιάσει τα μαλλιά μου έναν -ο Θεός να τον κάνει- κότσο."Κάτι ξέρουν αυτές που κουβαλάνε καθρεφτάκια και κραγιόν στην τσάντα!",σκέφτομαι.Ο περιπτεράς δηλαδή να με βλέπει πάντα κυριλέ και στην πένα και το αίσθημα όπως να 'ναι;Τζίιιιιζας!Και για να 'χουμε καλό 'ρώτημα,τι κάνει αυτός ο νοικοκύρης εδώ;"Αφού μένει στη γειτονιάαα!".Να ένας καλός λόγος να μετακομίσω σ' άλλη ήπειρο λοιπόν.Ή σ' άλλο πλανήτη...Στον Άρη,να κάνω παρέα με τον Ε.Τ.,λόγου χάρη.
 -Κατερίνα!,τον άκουσα να λέει ξωπίσω μου.
"Όχι ρε γαμώτο,τι τραβάμε κι εμείς οι χορεύτριες!Με αναγνώρισε ενώ ήμουν γυρισμένη,αααα!Ας κάνω την έκπληκτη.".Εάν παραδεχτώ την θεωρία της Σ. περί αντρικής μνήμης ("Οι άντρες δεν θυμούνται τι φάγανε το μεσημέρι ή να βγάλουνε τα παπούτσια στο μπαλκόνι,αλλά τους κώ**** τους θυμούνται.Όταν πρόκειται γι' αυτό,έχουν φωτογραφική μνήμη!"),θα τον κοιτάξω πιθανώς με πονηρό ύφος,τύπου "Άι σι γουάτ γιου ντιντ δέεεεαρ!",οπότε δεν το κάνω.Πώς τα πάω λέει,δεν περίμενε να με δει εδώ λέει,δε χανόμαστε ποτέ εμείς λέει,ακόμα με περιμένει να πάω να τον δω να παίζει λέει,πάντα κοιτάζει αν είμαι στο πλήθος λέει,θα με καλέσει και στο επόμενο φυσικά λέει...Κι εγώ η αδαής,αντί να εμπνευστώ απ' το άκρως πχχχοιοτικό άσμα και να πω,"Άι λαβ γιου κάργα!",λέω "Βιάζομαι.".Αφού είναι έτσι,δεν θέλει να με καθυστερεί λέει και θα τα πούμε στάνταρ λέει.Αυτό με το "κάργα" πάντως,θα δούλευε.Ωσάν ώριμο σύκο θα έπεφτε το γκομενάκι θαρρώ,χοχο.

Μπουχός εγώ...Για μια στιγμή μου πέρασε απ' το μυαλό να πάω να κοιταχτώ στο ψυγείο με τα ετοιματζίδικα "Μπάρμπα-Στάθης".Όση ώρα μου μιλούσε,ήτο κομπλέ το μαλλί ή είχε μετατραπεί σε κεραία,για να πιάνω τσαμπέ Wi-Fi με το Xperia;Αντ' αυτού,πήγα να πληρώσω.Κοίταξα τριγύρω κλεφτά μήπως δω το απολλώνιο κορμί να ξεπροβάλλει.Ίσως να μην ήμουν και τόσο βιαστική τελικά.Τίποτα όμως,γουάι;"Πού είσαι ρεεε;Έλα χαρά μου στο ταμείο,έλααα!".Όπως και να 'χει,το ηθικό δίδαγμα είναι ένα: τα νεαρά κοράσια απαγορεύεται να πηγαίνουν σούπερ-μάρκετ ή να κάνουν οποιοδήποτε είδος δουλειάς.Διαταράσσονται και τα τσάκρα μας,όχι τίποτ' άλλο!


Οπ,τι φάση στο Λονδίνο και στους Ολυμπιακούς;Ναι,το αθλητικό πνεύμα μ' έχει κυριεύσει.Καλά κατάλαβες!


Γιατί όμως εγώ η δόλια τσουρουφλίζομαι στο κέντρο της Αθήνας,αντί να είμαι στην Αγγλεταίρα,να πίνω ρουφηχτά τιιιι (τσάι ντε!) και να κάνω τα ψώνια μου στο Topshop και τα Harrods;


Ή καλύτερα... I'm in Miami beach και θέλω έναν ψηλό,σκουρόχρωμο να μου κάνει αέρα μ' εκείνο το φύλλο-μακρινάρι,ενώ εγώ πίνω τα κοκτέιλ μου αραχτή και λάιτ σε μια αιώρα.

Εγώ,αυτή και τα μυστήρια.

$
0
0
 -Εσύ δεν πρέπει να μιλάς,να σκάσεις πρέπει!Έχεις πάντα αυτούς που θέλεις και παραπάνω για τις χυλόπιτες,ξέρεις...Εγώ τι έχω;Έναν ήθελα να μ' αγαπήσει όπως εγώ εκείνον,κι αυτός τι έκανε;Εγώ τι έκανα γι' αυτόν;Κι εσύ τι κάνεις σ' όλους αυτούς;Πού είναι το λάθος μου;Να μου βρεις το λάθος μου!Εσύ όλα τα ξέρεις,σωστά;
 -Για ποιον λόγο γίνεσαι ερειστική;
 -Με συγχωρείς Ρινάκι,Κατερινάκι.Και τώρα...Πες μου!Τι λάθος κάνω;
 -Είσαι απελπιστικά διαθέσιμη.Όποτε σου σφυρίξει τρέχεις.Είν' έτσι;
 -Ναι,αλλά τον αγαπάω.Τι να κάνω;
 -Να πάψεις ν' απαιτείς αγάπες και λουλούδια από ανθρώπους που αδυνατούν να δώσουν!
 -Εσύ αυτό κάνεις;
 -Εγώ,για να ακριβολογούμε,δεν είμαι ηττοπαθής.Συνεπώς,δεν κοστολογώ καθόλου χαμηλά τον εαυτό μου κι έτσι,δεν θα καταδεχόμουν να μπλέξω ποτέ με κάποιον σαν την "αγάπη" σου.
 -Γέα,γουατέβερ!Δε νομίζω ότι σε πιάνω.

Αν με ρωτούσες πριν καιρό εάν βαρέθηκα να τη σηκώνω απ' τα πατώματα,θα σου απαντούσα "Όχι.".Κι αυτό όχι επειδή είμαι ψυχοπονιάρα,αλλά επειδή ανέκαθεν πίστευα ότι δεν αξίζει να γίνεσαι χώμα για κανέναν.Πόσο μάλλον για γκόμενους,πόσο μάλλον απ' αυτήν την ηλικία!Αν μου 'λεγες εκείνη τη στιγμή "Τράβα να την παρηγορήσεις!",θα σου απαντούσα "Ποιος τη χέζει;Δεν πάω.".Κι αυτό γιατί είχε κερδίσει με το σπαθί της τον οίκτο μου.Θεωρώ κατάντια να σε λυπούνται οι άλλοι,να το βλέπεις στα μάτια τους,να τ' ακούς στα λόγια τους.Γι' αυτό δεν μ' αρέσει να λυπάμαι.Μα εκείνη την λυπόμουν,είχε πέσει στα μάτια μου.Επιπλέον,είχε μετατραπεί σ' ένα σικέ μέτρο σύγκρισης,για να τη βλέπουμε εγώ κι ο εαυτός μου και να μη διανοηθούμε ποτέ να γίνουμε έτσι.

Μια μέρα ξέσπασε."Τι κοινό έχουμε εμείς οι δύο;Εσύ είσαι η τέλεια μαθήτρια,η τέλεια κόρη,η τέλεια φίλη,η τέλεια γκόμενα!Εγώ τι είμαι;Δε βλέπεις πόσες διαφορές έχουμε,κοριτσάκι μου;Να,δες!Από πίσω σου τρέχει ένας μεγαλύτερος,που είναι και καλό παιδί και μανουλομάνουλο!Ενώ εγώ έπεσα στα γόνατα του αλλουνού,για να δεχτεί να μου στέλνει ένα "Είμαι καλά." μια φορά στο τόσο!Ο δικός σου έχει κι ωραίο κώλο!" (εύλογη απορία: αυτό με τους ωραίους,αντρικούς κώλους,που τους διακρίνετε με το μάτι-ακτίνα Χ μέσα απ' τα παντελόνια,πώς το κάνετε ορισμένες;Κολάν φοράνε τα αμόρε σας;).Χαμογέλασα ανακουφισμένη.Όλα αυτά τα ήξερα,τα περίμενα.Τ' ότι έκανα τα στραβά μάτια ήταν αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Αν της πάσαρα το "μανουλομάνουλο",αν απ' το 18,5 έκανα ελεύθερη πτώση στο 14,5,αν το μόνο πράγμα που διάβαζα ήταν οι ετικέτες των απορρυπαντικών στην τουαλέτα,αν έπαυα να εμπιστεύομαι την μάνα μου,αν μου επιτρεπόταν να βγαίνω μόνο μία φορά στις δυο βδομάδες,να γυρνάω πριν τις δώδεκα και να περνάω από διαδοχικά αλκοτέστ αμέσως μόλις ξεκλειδώσω την πόρτα,για να σιγουρευτούν όλοι ότι δεν τους δουλεύω ψιλό γαζί κι αρχίσω να χορεύω ζεμπεκιές σε λίγο,αν δεν αποκαλούσα "ηχορύπανση" τον Δωδέκατο Πίθηκο (για όνομα του Θεού,άκου όνομα!) και τους B.D.C.,η "φιλενάδα" μου θα έπλεε σε πελάγη ευτυχίας.

Να κολάζομαι άδικα δεν ήθελα,κακά τα ψέματα.Έτσι,απέφευγα να σκεφτώ ότι ίσως και να με φθονούσε,ίσως από κακεντρέχεια δε χαιρόταν με τη χαρά μου,ίσως ζήλευε...Αφελής δεν ήμουν.Ποτέ δεν υπήρξα.Απλώς δεν μπορώ να σκέφτομαι καχύποπτα για τους φίλους μου,αρνούμαι.Ιδίως για κάποια που φαινομενικά μ' αγαπούσε και μου 'λεγε πόσο ξεχωριστός άνθρωπος είμαι,πόσο μ' ευγνωμονεί που είμαι εκεί κάθε φορά που με χρειάζεται.Στην πραγματικότητα,με θεωρούσε ανίκανη και προφανώς,τίποτα ιδιαίτερο εμφανισιακά.Το "Θα πάω στην Τήνο για κάνα μπάνιο." το μετέφραζε "Θ' ανάψω μια λαμπάδα ίσα με το μπόι μου στην Μεγαλόχαρη,μπας και γυρίσει να με κοιτάξει κάνας κουτσός με γυάλινο μάτι.".

Όμως,μπούχτισα.Βαρέθηκα να χρυσώνω τους φραγκοφονιάδες της Κοσμοτέ και τη Σόφτεξ,κάθε φορά που ο πρώην της έδειχνε ότι γραμμένη την έχει κι ότι αφού εκείνη επέλεξε να κρεμαστεί απ' τα αποτέτοιά του,εκείνος δεν ήταν διατεθειμένος να τη σηκώσει από 'κει χάμω.Βαρέθηκα να περιφρονεί καθετί σημαντικό για 'μένα,ν' αλλάζει θέμα και να καταλήγουμε ν' αναλύουμε τη συμπεριφορά του μαλάκα,που παρόλο που ήταν είκοσι χρονών γομάρι,φερόταν μονίμως σα βυζανιάρικο.Βαρέθηκα να με γράφει όποτε της κουνήσει το δαχτυλάκι ο λεγάμενος,ο οποίος δεν πρέπει να με πολυχώνευε κιόλας και κάτι χέστηκε.Δεν είχα υπογράψει κάνα συμβόλαιο που να λέει ότι θα δοκιμάζονται διαρκώς τα νεύρα,η ανοχή κι η υπομονή μου.

Μετά το ξέσπασμα που προανέφερα,ρίξαμε ένα γερό καβγά μ' εμένα στο ρόλο της κακιάς μάγισσας και μ' αυτήν σ' αυτόν της κλαίουσας ιτιάς,κι αποφάσισα -παρά τα μυξοκλάματα- να κόψω μαχαίρι κάθε επαφή.Παραδόξως,το δέχτηκε χωρίς να μου πρήξει τον έρωτα (θα έλεγα τίποτα χειρότερο,αλλά έχουμε κι ένα όνομα στην κενωνία,τέλος πάντων!) περισσότερο.Η Αγία Αικατερίνη δεν ήμουν,έκανα λάθη.Τα χειρότερα: πίστευα ότι δεν θα κουραστώ ποτέ,ίσως έδινα ψεύτικες ελπίδες και στις δυο μας,χαράμισα πολύτιμο χρόνο,έκαψα εγκεφαλικά κύτταρα.Τουλάχιστον,ελπίζω τόσον καιρό ο καλός Τζίζους να μ' έβλεπε και να κέρδισα επάξια μια θέση στον Παράδεισο,ύστερα απ' αυτόν τον άθλο που έκανα το λάθος να ονομάσω "φιλία".


Με τσαντίσατε πάλι,αναίσχυντοι!

$
0
0
 -Απορώ δεσποινίς,γιατί θέλετε να γίνετε δικηγόρος.
 -Απορείτε;
 -Ναι.Πιο ρηχό και κυνικό επάγγελμα δεν υπάρχει!Ωστόσο,η φάτσα σου μου κάνει.Ο τρόπος που μιλάς,που κάθεσαι στην καρέκλα,ξέρεις...Σ' έχω γι' αυτό ρε παιδί μου,έτσι απλά.
 -Αυτό θα το εκλάβω ως φιλοφρόνηση,μιας και δεν πρόκειται να παραδεχτώ ότι είμαι ρηχή και κυνική.
 -Τι να σου πω,την ιστορία μου την ξέρεις.Δυο φορές πήγα στο εξωτερικό,να σπουδάσω νομικά: μία στη Γαλλία,μία στην Ιταλία και να τελειώσω δεν κατάφερα.Τα παράτησα.Δεν θα μπορούσα ποτέ να με φανταστώ στο δικαστήριο!Ακόμα και τώρα,που κοντεύω να σαρανταρίσω...
 -Λάθος σας που παραλίγο να σπουδάσετε κάτι που δε σας ευχαριστούσε.
 -Ένα τόσο ανήθικο επάγγελμα!
 -Όλα σχεδόν τα επαγγέλματα μπορούν να χαρακτηριστούν "ανήθικα",ανάλογα με τον τρόπο που ασκούνται.
 -Εντάξει νεαρά,ομολογώ πως με αποστόμωσες.Πάω να φέρω κάνα μπουκάλι κρασί,γιατί στερέψαμε και γιατί μαζί σου δε βγάζει άκρη κανείς!Χαχα.

Πολλοί "απορημένοι" τύποι έχουνε μαζευτεί τελευταία.Κάνω υπομονή,δεν μιλάω,δεν μιλάω,αλλά...Εκνευρίζομαι αφάνταστα όταν μου κατηγορείτε το μελλοντικό επάγγελμα ρε!Επειδή δεν απαντάω όπως θα έπρεπε σε ορισμένους,δε σημαίνει ούτε ότι δεν μπορώ,ούτε ότι θα μου κάνετε τα νεύρα ζαρτιέρες.

 -Πώς να σου επιτρέψω να μπλέξεις στα βρόμικα κυκλώματα της Νομικής;Αποκλείεται!,μου είπε τις προάλλες ένας φίλος-συμμαθητής.
 -Μην ανησυχείς.Εκτός δικαστηρίου δεν θα είμαι λαμόγιο,για να μπορείς να με κάνεις παρέα άφοβα.

Αααα!Μου θυμίζετε κάτι τύπους μερικοί,που επειδή τους κεράτωσε μια γκόμενα,πίνουνε στην υγειά των αχάριστων και κάθε τρεις και λίγο αναφωνούν "Όλες πουτάνες είστεεε!".Ναι,είμαστε όλες πουτάνες,όλοι οι δικηγόροι είναι καθάρματα και γενικότερα,είμαστε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα,είμαστε.Δε σας είπε ποτέ κανείς ότι όλα τα δάχτυλα του χεριού δεν είναι ίδια;
Προσέχετε όμως,γατάκια,γιατί έχω δει όσα CSI δεν φαντάζεστε και μπορώ να σχεδιάσω τον φόνο σας με μαθηματική ακρίβεια.

 -Τουλάχιστον και στη Σχολή και στο χώρο γενικώς,έχει άντρες.Εγώ τι να πω που στο τμήμα μου δεν πατάει γυναίκα ή αν πατήσει,θα 'ναι πιο τριχωτή κι από 'μένα; (σωσίες του Ιερώνυμου κοινώς) Εμένα τον άμοιρο δεν με σκέφτεσαι;
 -Να σε στείλω για φιλόλογο τότε εσένα.
 -Ναι,σιγά μην με στείλεις και για κομμώτρια!

23 απλοί τρόποι να γίνεις ο άντρας των ονείρων της.

$
0
0
1. Κόψε τα όργια με τα λίπη, την υπερκατανάλωση πρωτεϊνών και τα κόκκινα κρέατα. Οι άντρες θέλετε τις γυναίκες να είναι όμορφες. Εμείς το μόνο που ζητάμε είναι να... μην είστε υπέρβαροι.

Εντάξει,εφόσον χωράει να περάσει απ' την πόρτα είμαστε σε καλό δρόμο,νομίζω.


2. Κρύψε τώρα όλα εκείνα τα τεραστίων διαστάσεων Τ-shirts, με κάτι που δείχνει πιο κομψό πάνω σου. Έτσι κι αλλιώς, μάλλον για medium μου φαίνεσαι.


Μα για ποιον λόγο να φορέσει κάποιος τεραστίων διαστάσεων T-shirt;Εκτός αν τα 'χεις με σούμο (οπότε φοράει και τάνγκα) ή με τον 50-Cent.


3. Μην εμπιστεύεσαι ποτέ τα -λιγοστά ίσως- μαλλιά σου στα χέρια ενός μπαρμπέρη, που την ίδια στιγμή που σε κουρεύει ακούει αγώνες Κυπέλλου στο ράδιο.


Λιγοστά μαλλιά;Μετά τις αρχές φαλάκρας τι ακολουθεί;Οι αρχές μαλάκυνσης;


4. Αγόρασέ της ένα νέο ζευγάρι σεντόνια. Χωρίς καθόλου πολυεστέρα, αλλά από αγνό, αιγυπτιακό λευκό βαμβακερό.


Τσίπη γκόμενο δεν θέλω,όλα κι όλα!Άμα δεν είναι αιγυπτιακό το βαμβάκι,δεν το ξαπλώνω το κορμί μου το φιδίσιο.Τελεία και παύλα.


5. Τώρα πάμε στα πιο δύσκολα. Χρησιμοποίησε τα χρήματα που προόριζες για το καινούργιο DVD player και χάρισέ της ένα ζευγάρι γόβες Vicini.


Όχι,χρυσή μου.Δεν θέλω Vicini.Louboutin και Steve Madden θέλω κι άμα δεν πάρει δάνειο,για να μου πληρώνει τα παπούτσια,τον χωρίζω επιτόπου!Άσε που άμα δεν είναι -το λιγότερο- πρέσβης,δε ρίχνω τα μούτρα μου να τον κοιτάξω.Ή έχουμε ένα επίπεδο ή δεν έχουμε στην κενωνία ετούτη,τέλος πάντων!


6. Δεν μας ενδιαφέρει ποιο είναι το σχέδιό σου. Αρκεί να υπάρχει.


Μπορεί να είναι και σχέδιο εξόντωσης,αλλά δεν μας ενδιαφέρει σου λέμε,ρε άνθρωπε!


7. Κεριά, κι άλλα κεριά. Είναι πάμφθηνα, αλλά την ίδια στιγμή απίστευτα αποτελεσματικά.


Δηλαδή μόνο εγώ θα νομίσω ότι θέλει να με θυσιάσει,άμα δω αναμμένα κεριά ολούθε;

8. Φρόντισε το δώρο σου να εμπεριέχει και μία κάρτα, πάνω στην οποία θα της γράψεις κάτι μόνος σου. Μικρή, αλλά θανατηφόρα, λεπτομέρεια: μην αγοράσεις έτοιμη κάρτα, εκτός και αν θες να γίνεις το επίκεντρο στις συζητήσεις με τις φίλες της.

Μικρή,αλλά θανατηφόρα,λεπτομέρεια νάμπερ του: εάν η κάρτα δεν είναι δοκίμιο 500 λέξεων,γίνεσαι αυτόματα το επίκεντρο στις συζητήσεις με τις φίλες μου.Επιπλέον,απαγορεύονται τα εκφραστικά,ορθογραφικά ή συντακτικά λάθη (θα ελεγχθεί από φιλόλογο) και πρέπει να τονίζεται διαρκώς πόσο θεά είμαι,πόσο με λατρεύεις και λοιπά.


10. Μην αφήνεις εκτεθειμένα σε κοινή θέα τα προσωπικά σου σκουπίδια. Γι' αυτό υπάρχουν οι κάδοι απορριμμάτων, οι οποίοι έχουν τη μαγική ικανότητα να της κρύβουν πράγματα, που ποτέ άλλωστε δεν θα καιγόταν να μάθει για σένα.

Εκτεθειμένα σκουπίδια;Σκουπιδοτενεκέδες,που δεν ξέρει κατά πού πέφτουν;Να μάθω τι πράμα γι' αυτόνε;Ότι είναι ρακοσυλλέκτης,ας πούμε;

11. Φτιάξε μία λίστα με όλα όσα θεωρείς πως την κάνουν ανυπόφορη. Κάθε φορά που θα κάνει κάτι που σε ενοχλεί πες της το. Δείξε της ότι δεν είσαι δεδομένος και πως δεν θα βρίσκεσαι στο πλάι της για πολύ καιρό αν η ίδια δεν κάνει κάποια προσπάθεια γι' αυτό.

Πρώτον,εγώ δεν είμαι ανυπόφορη.Είμαι αξιολάτρευτη.Δεύτερον,την λίστα πού θα την έχει;Στην κωλότσεπη;Θα κρατάμε και τεφτέρι;Μπορώ να σημειώνω κι εγώωωωω;

13. Ποτέ μη χρησιμοποιείς τη φράση: «Το ξέρω πως δεν είμαι και ο Μπραντ Πιτ, αλλά εντάξει, τρώγομαι».


Εμένα δεν μ' αρέσει καθόλου ο Μπραντ ο Πιτ,οπότε πάλι καλά που δεν είσαι,μάνα μου.


14. Απαράβατοι στυλιστικοί κανόνες: τα γυρισμένα μέχρι τον αγκώνα μανίκια είναι μόνο για τους παίκτες του γκολφ. Τα σανδάλια και οι σαγιονάρες πάλι, για τον Χριστό και τις κυρίες της Σαγκάης.

Οπ,κάτσε μανδάααμ,γιατί μας τα χάλασες εδώ.Άμα το μανίκι το 'χει γυρίσει φυσιολογικά και δεν πετάει σαν αεροτομή καγκούρικου Subaru Impreza,τι πρόβλημα υπάρχει;Επίσης,τι πρόβλημα υπάρχει και με τη σαγιονάρα;Καλοκαίρι,σε νησί,τι να βάλει ο χριστιανός;Είπαμε,έχουμε αδυναμία στους κυριλέ,αλλά μη σκάσει μύτη και με σκαρπίνι!

Σημείωση: η σαγιονάρα να είναι πράμα σένιο (Havaianas,που-χου).Δεν ενδίδεις ποτέ στις προκλήσεις του μεσιέ απ' την Ακτή Ελεφαντοστού,που σου φωνάζει "Πίλο,πίλο,πάρε παντόφλα,πάρε!Πέντε ευρώ,καλό,καλό!".

17. Αν πρόκειται να αργήσεις, πάρ' τη τηλέφωνο και πες της το.

Σ' αυτό θα συμφωνήσω.Αν πρόκειται να φτάσεις στο ραντεβού με ρυθμούς χελώνας,επειδή έπεσαν οι μετοχές σου στο χρηματιστήριο ή επειδή ψόφησε ο Σώτος,το χρυσόψαρο σου,ενημέρωσε,γιατί θα χεστούμε.

18. Να βουρτσίζεις συχνά τα δόντια σου.

Και να μην τα ξύνεις με το νύχι του μικρού σου δάχτυλου,για να ξεκολλήσει το μαρούλι (εσείς αρχίσατε με τις αηδίες,δεν φταίω εγώ!).

19. Να έχεις στο μυαλό σου πως τη μέρα που θα ξεχάσεις να αφαιρέσεις τις επαναστατικές τρίχες, που βγαίνουν απρόσκλητες από τη μύτη σου, θα είναι η μέρα που εκείνη θα ξεχάσει την έννοια του σεξ. Μαζί σου, τουλάχιστον.

Ό,τι χάνει απ' το κεφάλι,το κερδίζει σε τρίχες στην μύτη.Καλή φάση.

23. Ξεσκόνισε το σαλόνι σου, τρίψε τα μάρμαρα του μπάνιου σου, πλύνε τα πιάτα. Σε απλά ελληνικά: γίνε ενήλικας.

Σε απλά ελληνικά: πάρε και τις γωνίες!


Η πηγή της βλακείας για 'σένα που θες να διαβάσεις όσα παρέλειψα και να κάψεις όσα εγκεφαλικά κύτταρα σου απέμειναν.Τα δικά μου κάηκαν σήμερα το πρωί.Ζωή σε λόγου μας.Κάθε φορά που διαβάζω άρθρα τύπου "9+1 τρόποι να σε λατρέψει.","Φράσεις,για να γίνεις ο θεός της.","Αυτά που θέλουν οι γυναίκες." και τα συναφή,μου 'ρχεται να χτυπήσω το κεφάλι μου στον κοντινότερο τοίχο...

wtf



Βαφτίζεται η δούλη του Θεού...

$
0
0
Πολλά βαφτίσια τελευταία,βρε παιδάκι μου!Η πρώτη βάφτιση στην λίστα μας είναι σε λίγες μέρες."Θα πάω να πάρω δώρο.Έλα για παρέα!",μου λέει χθες τ' απόγευμα η μάνα μου.Να κάτσω μέσα βαριόμουν κι ήμουν ήδη ντυμένη,οπότε λέω "Θα πάω.".Μες στη ζέστη δε δεχόμουν να ψάχνω δώρο για μωρό,οπότε συμφωνήσαμε να πάμε σε εμπορικό.

Φτάνουμε.Οι εκπτώσεις συνεχίζονται.Η αλήθεια είναι πως εάν -υπό κανονικές συνθήκες- θέλω ν' αγοράσω όλο το μαγαζί,στις εκπτώσεις θέλω ν' αγοράσω όλο το μαγαζί και τα γύρω μαγαζιά.Ειδικά όταν πρόκειται για παπούτσια...



"Δεν θα 'σαι καλά που θα πάω εγώ στο παιδικό τμήμα!",λέω στην μάνα,αφού βλέπω ότι γίνεται χαμός από μικρά.Το 'χω ξαναπεί: δεν αντέχω τα μωρά!Μου τη δίνουν!Εκτός αν κάθονται ακούνητα κι αμίλητα...Ναι,κάααποια μέρα θα κάνω και δικά μου και δεν θα λέω τέτοια,αλλά αυτή η μέρα θ' αργήσει πολύ και προς το παρόν,το μητρικό ένστικτο της Μήδειας καλά κρατεί εντός μου.
Ωστόσο,όταν γεννιέται ένα παιδάκι χαίρομαι.Ή όταν βλέπω τη χαρά μιας εγκύου.Κακά τα ψέματα,η μητρότητα είναι σπουδαίο πράγμα.

Πηγαίνω στο γυναικείο τμήμα.Αίθουσα τεράστια,χάνεσαι...Βρίσκω τέλεια μπλούζα,αλλά είμαι σε δίλημμα: να τη βγάλω την πλάτη ή να μην τη βγάλω;Θα τη βγάλω!Γιατί τηνε μαύριζα τόσον καιρό;
Πηγαίνω στο νεανικό ύστερα.Χαζεύω...Μετά από λίγο,έρχεται μια άνω των εξήντα.Κοιτούσε αυτό!Με τα καρφιά!


Φεύγει,σκύβει κι αρπάζει κάτι παπούτσια.Δοκιμάζει αυτά...


...και μετά αυτά...


Καταφέρνει ν' ανέβει και κατευθύνεται προς τον καθρέφτη.Περνάει από δίπλα μου,μου δίνει μια ξανάστροφη επειδή παραπάτησε,απογοητεύεται και τα βγάζει.Μα μανδάμ,πού πας με την δεκαπεντάποντη πλατφόρμα;Είμαστε σοβαροί;Δεκατρείς πόντους την φοράω εγώ (όχι,δεν έχω υψοφοβία),που έχουμε και μισό αιώνα διαφορά.Άμα τσακιστείς,θα σε μαζεύουμε με το κουταλάκι.Ηρεμία!

Τέλος πάντων,κάνω την καρδιά μου πέτρα και πηγαίνω να βρω την μάνα μου στα παιδικά.Με το που πατάω το πόδι μου,αρχίζουν τα ουρλιαχτά!Αν είναι δυνατόν!Λες και τους πατήσανε το κουμπί,λες και θέλουνε να μου σπάσουνε τα νεύρα,λες και θέλουνε να ξυπνήσουν τον Ηρώδη που κρύβεται μέσα μου!Εισπνοή,εκπνοή...Ψάχνω..."Τάκηηη,έλα 'δω παιδάκι μου!Τάκηηηη!Θα με σκάσεις;",ακούω μία να φωνάζει.Προσπερνώ,ενώ εκείνη συνεχίζει να θέτει υπαρξιακά ερωτήματα στον Τάκη,τύπου "Τι θα γίνει μ' εσένα;Τι άλλο θα τραβήξω;".Κοιτάζω τριγύρω.Είναι τίγκα στα μωρά.Και δεν εννοώ "Όλα τα μωρά στην πίστα.",γιατί αν ήταν αυτά θα 'μασταν όλες ευτυχισμένες.Εννοώ τα μωρά "Ουααα-ουααααα!".

Τη βρίσκω εν τέλει.Νιώθω συγκίνηση,ένα δάκρυ κυλά.
 -Σ' αρέσει αυτή η μπλούζα;Τέλεια,ε;
Απάντηση δεν παίρνω,το 'χει βάλει στο αθόρυβο.Η μάνα μου έχει ένα κακό: δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα μαζί.Αποσυντονίζεται και δε σου μιλάει.Συνεχίζει να κάνει αυτό που έκανε.Να ψάχνει μωρουδιακά,στην προκειμένη.Εγώ πάλι,έχω ένα άλλο κακό: τρελαίνομαι αν δεν με προσέχουν,ενώ μιλάω.Μου ανάβουν τα λαμπάκια.
 -Θα της κάνει λες αυτό;
Ό,τι να 'ναι η συνεννόηση!Τελικά,ψιλοτσακωθήκαμε μπροστά στις σαλοπέτες,μιλώντας σιγανά,για να μη χαλάσουμε την ηρεμία των αξιολάτρευτων μωρών,που έτρεχαν από 'δω κι από 'κει.Άχου τα!

 -Πήγαινε να βρεις τίποτα για το αγοράκι,γιατί θα ζηλεύει.
 -Έχουνε και αγοράκι;
 -Ναι,δεν το θυμάσαι;
 -Α,ναιιι!Το θυμάμαι δυστυχώς.Και γιατί να του πάρουμε αυτουνού δώρο;Αυτό βαφτίζεται;
 -Πήγαινε μωρέ!Τσιγκούνα!
Αφού πληγώθηκα βαθύτατα απ' το χαρακτηρισμό της μάνας μου,πηγαίνω να βρω δώρο για το αγοράκι.

Και στο σημείο αυτό,θα σας διηγηθώ την επεισοδιακή γνωριμία μας: καθόμουν εγώ στον έναν καναπέ και το αγοράκι στον άλλο.Μπροστά μας ένα τραπεζάκι.Ακουμπάω το κινητό.Κατεβαίνει ύπουλα απ' τον καναπέ και μου αρπάζει το κινητό στο λεπτό.Τα παίζω εγώ,το κοιτάζω...


 -Δώσε μου το κινητό,καλό μου.
 -Όχι!
"Θα σου 'λεγα τώρα τι απαντάνε στο "Όχι!",αλλά είσαι μικρό και θα 'χεις άγνωστες λέξεις!",σκέφτομαι και του χαμογελάω...


Απαγορεύεται να μου ακουμπάνε τα μαλλιά,το πρόσωπο,την τσάντα και το κινητό.Ιδίως το συγκεκριμένο που το χρυσοπλήρωσα και τρέμω μη χαζέψει η αφή και πάει για πέταμα.

 -Δώσε μου το κινητό,αγάπη μου γλυκιά!
 -Βάλε μου να παίξω!
 -Δεν έχει παιχνίδια.
 -Φωτογραφίες;
 -Ούτε.
 -Τραγούδια;
 -Ούτε!
 -Δεν το θέλω τότε.Σαράβαλο!
"Πώς το είπε;".

image

Του το πήρα τελικά."Μπράβο το αγόρι!",του λέω.

image


Το χειρότερο στη βάφτιση δεν είναι τα μωρά,όμως.Θα μου κάνουν τα νεύρα ζαρτιέρες.Το 'χω αποδεχτεί εξαρχής.Συμβιβάζομαι και ζω με την ιδέα.Τα δύο χειρότερα είναι: α)οι περισσότερες συνομήλικες μου και, β)οι ενδυματολογικές τους επιλογές.Έχω δει ό,τι θες σε βαφτίσια!Αλλά κλείνω τα μάτια.Τ' αυτιά,όμως,δεν μπορώ να τα κλείσω κι αυτές φροντίζουν να το εκμεταλλευτούν,παίζοντας με τα μωρά και κυνηγώντας τα με το στιλέτο."Αγάπη μουυυυ,έλα 'δω!Γιαννάκη μουυυυ!",με μια φωνή τσιριχτή και δήθεν ναζιάρα.Κάτσε κοπελιά με τη γόβα!Ή που θα πιάσεις τελικά τον μικρό Γιαννάκη ή που θα καταλήξεις στα επείγοντα του ΚΑΤ.Εγώ ρίχνω τα λεφτά μου συνήθως στο δεύτερο,γιατί οι περισσότερες βάζουνε τις τακούνες και περπατάνε λες κι έχει σεισμό δώδεκα ρίχτερ.Άμα δεν μπορείς να το πατήσεις,δεν το βάζεις!Έλεος πια,μανούλα μου.Αφού τελειώσει το κυνηγητό,έρχονται σ' εμένα και με ρωτάνε:
 -Σ' αρέσουν τα μωράκια εσένα;Δεν είναι πολύ γλυκούλια;
 -Όχι,δεν μ' αρέσουν τόσο.
 -Αααααχχχχχχχ,πώς γίνεται αυτό,βρε καλή μου;Κοίταξέ τα!

image

Δεν ξέρω αν το σπικ καλά το ελλήνικος,αλλά την επόμενη φορά που θα με ρωτήσει κάποια εάν μ' αρέσουν τα μωράκια...

image

Παραλία αγνοείται.

$
0
0
Η Ε. χώρισε πριν λίγο καιρό,οπότε όλο το καλοκαίρι έψαχνε αντικαταστάτη-παίχτη του NBA.«Δεν πα να γαμηθεί ο τάπας,μωρέ;Τον βαρέθηκα πια!Στην μάνα του να πάει!»,φώναζε.«Με ξυλόκοτα κυκλοφορεί αυτός;Κι εγώ,άμα δεν είναι πάνω από 1.85 ο επόμενος,δε γυρνάω να τον κοιτάξω!Για να μάθει η στούπα.Ορίστε μας,το νούμερο!».

Εγώ με την Π. πάλι,ψάχναμε στο νησί μια παραλία «κομμένη και ραμμένη στα μέτρα μας».Και τι εννοώ;Μία που να έχει μόνονέο κόσμο,να μην είναι πολύ μακριά και να μην τσακίσουμε τα ποδαράκια μας στις κοτρόνες.Χαλάει το πεντικιούρ,ντε!Νέους είχανε όλες οι παραλίες,αλλά είχανε και οικογενειάρχες με μωρά και γέροντες και,και,και,και!Την φάση με τα κουβαδάκια,τις φωνές και τα καστράκια την έχω περάσει άπειρες φορές.Μία με τον αδερφό μου,μία με τον μικρό μας ξάδερφο,με κάτι άλλα,άκυρα μωρά...Το καλοκαίρι είναι εποχή για φλερτ και χάζεμα,εκτός των άλλων.Τα 'παμε,ας μην επαναλαμβανόμαστε!Έτσι,αρχίσαμε την έρευνα...

1. Πρώην παραλία γυμνιστών.
Έρχονται πια μόνο κάτι τουρίστες για γυμνισμό,που στους οδηγούς τους δεν λέει ότι δεν τα πετάς εκεί πλέον.Απλώνουμε τις πετσέτες,βγάζω τη σαγιονάρα και το γυαλί,ξεκουμπώνω το λεπτό πουκαμισάκι με τα σηκωμένα μανίκια και προχωράω μπροστά.Ρίχνω μια ματιά τριγύρω και χλααααπ,ένας στα δεξιά μου τα κατέβασε και τα πέταξε σ' ένα βράχο δίπλα του.
 -Διέθετε τίποτα αξιομνημόνευτο,τουλάχιστον;
 -Παρασκευή σήμερα.Νηστεύουμε.
Μετά από λίγη ώρα ήρθε ένα ζευγάρι Ιταλών,μεγάλης ηλικίας.Στο μεταξύ,είχε έρθει και μια οικογένεια με δυο μικρά.Τα πετάνε κι οι Ιταλοί με συνοπτικές διαδικασίες,τους βλέπει το ένα μικρό...«Μαμάαα!Κοίτα αυτόν το γέρο!Κοίτα μαμά,είναι γυμνόοοος!»,φώναζε κι έδειχνε τον Ιταλό,που έκοβε βόλτες αμέριμνος.Το μικρό φρόντισε να δείξει τον ενθουσιασμό του και για τον μεσιέ που ανέφερα στην αρχή,αλλά και για την κοπέλα του.

2. Οργανωμένη παραλία no1.
Δεν είναι για να πηγαίνεις καθημερινά.Απλώς εκείνη την ημέρα είχε πολύ αέρα κι εκεί δεν την πιάνει καθόλου.Απλώνουμε πετσέτες ξανά και λοιπά,και λοιπά...Να διηγηθώ λεπτομερώς την εμπειρία δε σκοπεύω,αλλά ήταν γεμάτη ματάκηδες γέρους,μικρά και ηλίθιες,που βγάζανε φωτογραφίες στην αμμουδιά,για να τις ανεβάσουν στο Facebook.Άιντε,άιντεεε!Σε κάποια φάση,ήρθε μια ομάδα πόλο ανδρών.Οι προσευχές μας είχαν ακουστεί.Είχε παντού μικρά κοχυλάκια με τρύπες,οπότε μαζέψαμε αρκετά και φτιάξαμε βραχιόλια,για να θυμόμαστε τις φετινές μας διακοπές.

3. Μούφα οργανωμένη παραλία.
Η ομπρέλα νόμιζες ότι θα σου πάρει το κεφάλι,η ξαπλώστρα έτριζε,και στο μπαρ μπορούσες να παραγγείλεις μόνο καμιά γκαζόζα ή κάνα τίλιο.«2012»,σου λέει μετά ο άλλος.Παραδόξως,είχε μόνο νέους.Είναι χαζός ο κόσμος,τελικά.Γιατί να πάω να σκοτωθώ στην πέτρα;Που σκοτώθηκα δηλαδή,αλλά δεν το είχα σκοπό...Το 70% όμως,ήταν ξουρισμένοι ολούθε ή με βγαλμένα φρύδια.Τα 'χουμε ξαναπεί αυτά,βρε καλό μου: άμα έχεις πιο καλοσχηματισμένο φρύδι από 'μένα,υπάρχει πρόβλημα.Τεράστιο.Κι αυτή η γαμπίτσα,που λαμποκοπάει ωσάν ηλιακός θερμοσίφωνας,εδώ μου κάθεται!Ας μην μιλήσω για το στήθος καλύτερα...

4. Πισίνα και παραλία.
Και σαμπουάν και κοντίσιονερ.Είχε πολύ αέρα πάλι,δεν έκανες μπάνιο πουθενά.«Εεε,να 'ρθετε στην πισίνα μας τότε!».«Είναι φίλος των δικών μου αυτός και φτιάχνει τέλεια κοκτέιλς.Δεν έχεις ιδέα!Έχει και θάλασσα ακριβώς από κάτω απ' την πισίνα.Πάμε;».Δέχτηκα.Τι είχα να χάσω,άλλωστε;Η παραλία είχε άμμο μέσα-έξω και μια μεγάλη τσουλήθρα άμμου.Αν δεν φοβάσαι μην καεί ο κώλος σου,τσουλάς.Ο αέρας είχε «σκάψει» τα βράχια μες στην θάλασσα κι είχε σχηματιστεί μια μικρή σπηλιά.Αποφασίσαμε να το παίξουμε γοργόνες και να κάτσουμε στην άκρη ενός βράχου.
Ανεβαίνουμε στην πισίνα.Κάνουμε ντους και μπαίνουμε.Ησυχία,τάξη και ασφάλεια.Γάλλος κάνει θεαματική είσοδο...Όπως μάθαμε αργότερα,ήταν μεγαλοδικηγόρος (ταράν,τατάαααν!),αλλά σπαγκοραμμένος.Λυπούμαστε,προσπαθήστε ξανά.Πάντως,δεν έχω παράπονο.Τους μυρίζω από χιλιόμετρα.

5. Οργανωμένη παραλία no2.
Τίποτα το ιδιαίτερο.Κόσμος πολύς,όλων των ηλικιών.Κάθε τρεις και λίγο περνούσε ένας χοντρούλης τύπος μ' ένα σκουπάκι και ξεσκόνιζε την άμμο απ' την ξαπλώστρα.Μου ξεσκόνισε και την πατούσα.Τα είδα όλα εγώ,γιατί λιαζόμουν μπρούμυτα και νόμιζα ότι κάτι περπατούσε στο πόδι μου.Κι έτσι όπως είμαι σιχασιάρα...Ζήτησε συγγνώμη και το 'σωσε.Σε λίγο,κάθισαν στις διπλανές ξαπλώστρες ο Λιάγκας με τη Σκορδά κι η Δούκα με τον φίλο της.Όλοι έσπευσαν να τους εκφράσουν τον θαυμασμό τους.«Σας βλέπουμε κάθε πρωί,κύριε Λιάγκα!Είστε καταπληκτικός!».
 -Τι σου κάνει όμως η τηλεόραση!Σιγά τις προσωπικότητες!Εάν καθόταν στην θέση του Λιάγκα ένας αρθρογράφος,το ίδιο θα έκαναν;Και δεν λέω να έγραφε στην Espresso.Στην πιο σοβαρή και αξιόλογη εφημερίδα του κόσμου να έγραφε.
 -Ναι,χεσμένο θα τον είχανε.Άπαξ και δε σε δείξει το γυαλί...

6. Οργανωμένη παραλία no3.
Επιτέλους!Του κορμιού το κάγκελο.Θες σκούρο;Σου είχαμε!Θες ανοιχτόχρωμο;Όχι,ανοιχτόχρωμο να μην θελήσεις βασικά,γιατί έχουνε κολλημένη ταμπελίτσα «réservé» από 'μένα.Σου είχαμε κι απ' αυτό,όμως.Θες κοντό,θες ψηλό,θες λεπτό,θες με πιασίματα,τι θες;Θες ξυρισμένο κόντρα ή με γένια τριών ημερών;Ο καφές ήτο τέλειος.Όπως και η μουσική.Έπαιζες και βόλεϋ.Πασά σε είχανε!Όχι,για να μην λες.
Με την Π. ήμασταν κυρίες.Βρήκαμε ξαπλώστρες στο κέντρο.Θέση προνομιούχα.
 -Το θέμα είναι να κάνεις ό,τι κάνεις με στυλ!Κοιτάς κάποιον,αλλά δεν καρφώνεσαι εννοείται.Φοράς το γυαλί σου,βάζεις τα λάδια σου,διαβάζεις και το βιβλίο σου...
 -Έτσι πρέπει,έτσι πρέπει!
Οι δύο φιλενάδες μπροστά μας ανέλυαν την ψυχολογία του σημερινού άντρα.
 -Έχουν χαλάσει οι άντρες,παιδί μου!Δε σ'την πέφτουν πια.Είναι ευνουχισμένοι.
 -Συμφωνώ!Ούτε να σου μιλήσουν δεν έρχονται πλέον.Κότες όλοι τους,ανεξαιρέτως!Πού θα πάει αυτή η κατάσταση;Τς,τς,τς...
Χαμογέλασα συνωμοτικά στην Π. και της έκλεισα το μάτι.
 -Ακούς τι έχουνε πάθει οι σημερινοί άντρες;
 -Πιο καμένες,πεθαίνουν.Πάμε για βουτιά!
Στο δρόμο για τη βουτιά,όμως,παρατηρήσαμε ότι υπήρχαν και κριτές: ένας πατέρας με τον υιό του.Ο υιός γύρω στα είκοσι.Χλεμπονιάρης,με βλέμμα αγελαδίσιο,ψηλός και...μονόφρυδος!Μια τρέλα κοινώς.Ένα χάρμα οφθαλμών,δίχως υπερβολές!Ο πατέρας δεν ήταν απ' την αρχή εκεί.Κατέφθασε αργότερα,για να δώσει τα φώτα του στο διάδοχο.Και ποια ήταν αυτά;Μα φυσικά,τι πρέπει κανείς να προσέχει στις γυναίκες!Περνούσε μία;Την κοιτούσαν κι οι δύο συγχρόνως μονάχα στα επίμαχα σημεία: μπρος και πίσω.Η μούρη δεν τους ενδιέφερε.Στην ανάγκη,θα 'βαζε σακούλα.
 -Πώς σου φαίνεται αυτή,μπαμπά;,ρωτούσε ο μικρός μαθητευόμενος.
 -Καλό κομμάτι/δεν μας κάνει/μπάνικο/κάτω του μετρίου/πλάκα...
Οι απαντήσεις ποίκιλλαν.Με την Π. κοιταχτήκαμε.
 -Ο γέρος θέλει να μας πει ότι έχει πείρα,έτσι όπως είναι;,τη ρωτάω.
 -Τόσες ανώμαλες κυκλοφορούν!Εμείς πάντως,το περάσαμε το τεστ με «άριστα».Μπορούμε να κάνουμε την τύχη μας με το γιο!
 -Έτσι και μου φας τον μονόφρυδο κοκαλιάρη,δεν θα σου ξαναμιλήσω ποτέ!
Ο πατέρας συνέχισε να βαθμολογεί κι ο υιός έδειχνε πρωτοφανή υποταγή και τυφλή εμπιστοσύνη στην αλάνθαστη κρίση του πατέρα.Το πουρό -έτσι όπως ήταν,σαν την κατάρα- είχε αναμφίβολα αμέτρητες εμπειρίες κι ήξερε πολλά για το αντίθετο φύλο.Είχε πιάσει το νόημα.
Όταν βγήκαμε,τον πρόσεξα καλύτερα πίσω απ' τα γυαλιά μου.Μπιροκοιλιά λες και περιμένει πεντάδυμα,τρίχα κάτασπρη-μαλλί προβάτου μέχρι τον λαιμό και χρυσή καδένα βεβαίως-βεβαίως.Εάν ήθελες να τη βρεις,έπρεπε να το παίξεις Ταρζάν και να περάσεις τις δοκιμασίες μες στη ζούγκλα της τρίχας.Καθόταν αραχτός και λάιτ στο καναπεδάκι,με ανοιχτά τα πόδια και πίνοντας φραπεδιά.Φορούσε μαγιό φλούο,λίγο πιο πάνω απ' το γόνατο κι έμοιαζε περήφανος γι' αυτή του την αγορά.Την μούρη του δεν θα την περιγράψω,διότι ενδέχεται ορισμένοι από 'σας να μένετε σε πολυκατοικία και δεν θέλω να σας χάσω.Θα πω μονάχα τούτο: μπορεί άνετα να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε θρίλερ made in Γιαπωνία.Ναι,τόσο αίσχος ήταν.

Μετά απ' αυτήν την παραλία,τι άλλο να θελήσει κάποια;Να μην είμαστε κι αχάριστες!
Για την ιστορία,πήγαμε άλλη μία φορά,γιατί θέλαμε να δούμε κι άλλες πιο ερημικές,πιο,πιο,πιο...Όμως,βλέπαμε πολύ συχνά τον πρασινομάτη μπάρμαν στη Χώρα.

Tumblr_m981g6xfwd1rw4vnqo1_500_large

7 +

$
0
0
Η Νάσια (κάνε κλικ,ντε!),που στην αρχή της μιλούσα στον πληθυντικό,αλλά προσπαθώ να το αποβάλλω σιγά-σιγά,μου έδωκε το βραβειάκι αυτό.Πρέπει να εξομολογηθώ επτά πράγματα για του λόγου μου,που ως τώρα αγνοείτε,και μετά να το προσφέρω απλόχερα σε επτά από 'σας.


1.Τα έξι χρόνια του Δημοτικού ήταν τα χειρότερα της ζωής μου.Μέχρι το τέλος της Πρώτης Γυμνασίου έκλαιγα μόνη μου στο δωμάτιο,γιατί τα θυμόμουν.Σπάνια βέβαια,αλλά το ένα δεν αναιρεί το άλλο.

2.Δε ζητάω ποτέ «συγγνώμη» πρώτη.Είμαι υπερβολικά εγωίστρια,για να παραδεχτώ ότι έκανα λάθος.

3.Σε περιόδους εξετάσεων,αγχώνομαι πάρα πολύ.Είμαι χαλαρή γενικά,αλλά τότε μου στρίβει.Με πιάνει πάντα αναγούλα,πονόκοιλος και ημικρανία.Μπορεί να είναι καταχείμωνο,αλλά εγώ θα σκάσω μύτη με τιραντάκι,επειδή νιώθω να καίγομαι στην Κόλαση.Κι όλα αυτά τα παθαίνω όχι επειδή δε διαβάζω ή επειδή είμαι ανασφαλής.Απλώς έχω ορισμένα στάνταρ,που αφορούν τους βαθμούς,είμαι τελειομανής,κι όπως καταλαβαίνετε...Στην μνήμη μου έχουν χαραχτεί οι εξετάσεις των Γαλλικών για το Β1.Τις θυμάμαι και ξυπνάω ιδρωμένη τα βράδια.

4.Το χειμώνα σηκώνομαι απ' τις έξι το χάραμα,φτιάχνω δυνατό καφέ και κάνω επανάληψη στα «απ' έξω μαθήματα».Τι λέγαμε προηγουμένως;

5.Όταν μου αναθέτουν κάτι σημαντικό,δεν υπάρχει περίπτωση να μην το 'χω έτοιμο στην ώρα του.Και πυρηνική καταστροφή να γίνει στο μεταξύ,δεν θα μ' εμποδίσει.Είμαι αηδιαστικά συνεπής και οργανωτική.Και δεν μιλάω για το «Καθάρισε το δωμάτιο σου!»,αλλά για το «Θέλω για το πρότζεκτ (νέο μάθημα στο Λύκειο,μην τα ρωτάς,άσε!) να μεταφράσεις αυτό το κείμενο απ' τα γαλλικά στα ελληνικά και να το φέρεις μεθαύριο στο γραφείο των καθηγητών,τη δεύτερη ώρα.».

6.Εάν δεν μου «καθίσεις» καλά απ' την πρώτη στιγμή που θα σε δω,τελείωσε.Δεύτερες ευκαιρίες δε δίνω και βαριέμαι πανεύκολα,οπότε πρέπει πραγματικά να φτύσεις αίμα για να μου αλλάξεις γνώμη.Αν δε σε γουστάρω,το δείχνω.Αγενής δε γίνομαι,αλλά μπορώ να σε αντιμετωπίσω με ειρωνεία,απάθεια και σαρκασμό,οπότε την κάνεις από μόνος σου.

7.Σιχαίνομαι αυτούς που με φωνάζουν «αγαπούλα μου»,«γλυκιά μου»,«καλή μου»,«ομορφιά μου» και τα συναφή,με αγκαλιάζουν και με κάνουν παπάρα στα φιλιά διαρκώς.Μπορώ να τους βρίσω άσχημα.


Και τώρααααα...σειρά μου να το δώσω.

1.Στην Cούλα.

2.Στον Αμερικλάνο.

3.Στη Ziggy.

4.Στον VAD.

5.Στον Άσωτο.

6.Στο Στόκο.

7.Στη Chrysalis.


Περιμένω εναγωνίως τις αποκαλύψεις.Φιλάκια ρουφηχτά!

Article 13

$
0
0
 -Μου λείψανε οι βλακείες μας,ρε.Άντε να ξαναρχίσει το σχολείο!,μου λέει ο Ε. χαμογελώντας.
 -Ναι...
Η σκεπτική μου έκφραση δεν τον σταμάτησε.
 -Θυμάσαι που χορεύαμε Βέρτη την ώρα της Φυσικής;Ή που σου πείραζα τις τιράντες στην Ιστορία και μου φώναζες,επειδή δε σ' άφηνα να προσέξεις;Ή που μου έγραφες στίχους στο βιβλίο της Χημείας κι όταν σου 'λεγε ο κοντός «Κατερίνα,θα μας λύσεις την άσκηση;»,σηκωνόσουν γρήγορα,του χαμογελούσες,απαντούσες «Αμέσως!» και την έλυνες,λες κι εγώ δεν ξέρω τι!Λες και δεν έγραψες ποτέ τους στίχους!Πόσες φορές έχουμε κλάψει μαζί απ' τα γέλια;
 -Ααααα,από τέτοια κλάματα άλλο τίποτα!,του απαντώ και χαμογελάω κι εγώ με τη σειρά μου.

Έτσι είναι ο Ε..Έχει τον τρόπο του να με κάνει να χαμογελάω πάντα.Έχει τον τρόπο του να μην αγχώνεται για τίποτα,να τον απασχολεί μονάχα το παρόν,να γελάει,να γελάει δυνατά και συνέχεια.Εγώ,απ' την άλλη,έχω από τώρα αγχωθεί για τις Πανελλήνιες.Όχι επειδή είμαι ανασφαλής,αλλά επειδή η αποτυχία είν' αυτό που φοβάμαι περισσότερο στη ζωή μου.Ξέρεις,εκείνο το πρωινό που ξυπνάς κι αναρωτιέσαι τι έκανες όλα αυτά τα χρόνια κι η απάντηση είναι «Τίποτα απολύτως!».Αυτό το «τίποτα»,που ανέκαθεν σε καταδίωκε.Περάσανε τα χρόνια κι εγώ κοντεύω να τελειώσω το σχολείο.Είν' αστείο τώρα,ενώ παλιά μου φαινότανε βουνό.

Ένα πρωί πέρυσι,θυμάμαι,πήγαινα στο Λύκειο με τα πόδια.Περίοδος εξετάσεων,δε συγκράτησα τι μάθημα δίναμε.Στο δρόμο,είδα ένα κοριτσάκι απ' το Γυμνάσιο.Τη χαιρέτησα μ' ένα νεύμα και μ' ένα χαμόγελο και πέρασα μπροστά.Παρόλο που ποτέ δεν είχαμε ιδιαίτερες σχέσεις,εκείνη πάντοτε μου μιλούσε μ' ενθουσιασμό,θαρρείς και γνωριζόμασταν καλά.Συνήθως όμως,ήταν διστακτική ή ντρεπόταν.«Μάλλον θα φταίει που είμαι τόσο σοβαρή και απρόσιτη.»,συλλογιζόμουν.Μόλις της χαμογελούσα,χαλάρωνε,αφηνόταν και μιλούσε,μιλούσε,μιλούσε...Στο βάθος,είχε κερδίσει τη συμπάθειά μου.Το πρόσωπό της δεν μου προκαλούσε κανένα δυσάρεστο συναίσθημα,παραδόξως.Εκείνο το πρωινό,έτρεξε πίσω μου,να με προλάβει.
 -Κατερίνα,Κατερίνα!
 -Έλα,βρε!Καλημέρα.
 -Αχχ,καλημέρα!Έχω αγχωθεί πάρα πολύ!Γράφουμε Λογοτεχνία σήμερα...
 -Κι αγχώνεσαι για την Λογοτεχνία,ρε 'συ;
 -Με όλα αγχώνομαι εγώ!Χαχα.Θυμάσαι μήπως τι σας έπεσε εσάς πέρυσι;
 -Καβάφης.Η πιο σημαντική ερώτηση ήταν αυτή για τα χαρακτηριστικά της καβαφικής ποίησης.Όλες οι άλλες ήταν γελοίες.
 -Δεν τα θυμάμαι καλά αυτά!Αχχχ,τι θα κάνω;Αν έχεις την καλοσύνη,ίσως εσύ να μπορούσες να μου τα πεις.Αν ήθελες...
 -Αμέ!Λοιπόν,ιδιότυπη γλώσσα,λακωνικό και πεζολογικό ύφος,ρεαλιστική,υπαινικτική και λιτή γραφή και λεπτή ειρωνεία,που ενίοτε είναι αρκετά δύσκολο να διακρίνεις,άρα πρέπει να προσέξεις.Είναι κι άλλα,αλλά βασικά αυτά θα σου ζητήσει.Προσπάθησε να τεκμηριώσεις τις απαντήσεις σου με όσο το δυνατόν περισσότερα παραδείγματα απ' το ποίημα,για να φανεί ότι το κατανόησες.Και χαλάρωσε,γιατί θα ξεχάσεις κι αυτά που ξέρεις!Βάλε μέσα το βιβλίο!Ό,τι ήτανε να μάθεις τώρα,το 'μαθες.
 -Έχεις δίκιο.Θα κάνω ασκήσεις αναπνοής,χαχα.Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο: η Πρώτη Λυκείου είναι δύσκολη;
 -Ήταν μπέρδεμα φέτος με το Νέο Λύκειο,ξέρεις...Αλλά όχι,δεν μπορώ να πω πως μου φάνηκε δύσκολη.
Με ευχαρίστησε,λες και της προσέφερα καμιά μεγάλη ευεργεσία,κι άνοιξε το βήμα της.

Ο σύντομος διάλογος μαζί της μου θύμισε τον εαυτό μου στο Γυμνάσιο.Τις φάσεις που περάσανε τα άμοιρα τα μαλλιά και τα ρούχα μου,τους φίλους και τους «φίλους»,τις κοπάνες,τα πάρτι,τις εκδρομές και φυσικά...το αίσθημα.Λίγο τ' ότι ήταν μεγαλύτερος,λίγο η αισιοδοξία του,δεν άργησα να πιστέψω ότι οι μουσικοί είναι οι πιο σέξι άντρες.Ναι,για ένα φεγγάρι το πίστευα και τον κοιτούσα με θαυμασμό,σα να 'χε ανακαλύψει το φίλτρο της αιώνιας ζωής.Ευτυχώς,άνοιξα τα μάτια μου εγκαίρως.

Θυμήθηκα και τους καθηγητές...Τον χημικό,που τον φωνάζαμε «fashion icon» με την Π. και τον Ε.,κι εκείνος έσκαγε στα γέλια,τη βιολόγο,που μας έκανε και Γεωγραφία,και μας σήκωνε πάντοτε στον πίνακα,να πούμε μάθημα...Είχε μια τσιριχτή φωνή κι όποτε θύμωνε,ίδρωνε το πρόσωπό της.Την φιλόλογο στην Πρώτη Γυμνασίου,που ήταν Κ.Κ.Ε. μέχρι το κόκαλο και δε δεχόταν αντιρρήσεις και τον φιλόλογο στην Τρίτη Γυμνασίου,που περπατούσε πάντα με το βλέμμα χαμηλωμένο και τα χέρια δεμένα πίσω στην μέση.Νόμιζες ότι δε σ' ακούει,ότι μονίμως ήταν χαμένος στις σκέψεις του,αλλά άκουγε τα πάντα.Δεν αποκρινόταν,μήτε σχολίαζε.Όποτε κάναμε φασαρία,σταματούσε να γράφει στον πίνακα,σταύρωνε τα χέρια του στο στήθος και κοντοστεκόταν δίπλα στην έδρα.Μας κοιτούσε ανέκφραστος και περίμενε,περίμενε...Ήρεμος και γαλήνιος αιώνια,λες και δεν είχε νεύρα επάνω του.Θυμήθηκα και τον θεολόγο,που όποτε μας έβλεπε με την Π. να τρώμε πίτσα,ερχόταν πίσω μας σαν τη γάτα κι έλεγε:
 -Ξέρετε πού θα πάνε αυτά;Στα ψωμάκια και στην περιφέρεια!
 -Κύριε,δεν έχουμε ούτε ψωμάκια,ούτε περιφέρεια.
 -Το βλέπω,αλλά θ' αποκτήσετε με τις πίτσες!
Γελούσαμε δυνατά κι οι τρεις.Ή τον γυμναστή,που καταγόταν από ένα χωριουδάκι και φώναζε «Έλα μου 'δω ισί!Τρέχα πέντε γύρς και μη χαζέβς!Μπα,γαμώ την αγανάκτηση!Μη χαζέβς,σ' είπα!».

Χαμογέλασα με νοσταλγία.Ακόμα ρωτάνε για 'μένα.Όποτε βλέπουν τον αδερφό μου,τον παίρνουν κοντά τους και του λένε «Μην αμελήσεις να μου φιλήσεις την αδερφή σου!»,«Έμαθα πήρανε βαθμούς στο Λύκειο.Πώς τα πήγε;»,«Είναι καλά το κορίτσι μας;».Έτσι είναι...Οι όμορφες σχέσεις δεν ξεθωριάζουν,τους καλούς ανθρώπους δεν τους ξεχνάς.

Ένα βράδυ,είπαμε να κάνουμε μπάνιο στην θάλασσα με την Π..
 -Έλα ρε γέρο!Γιατί δεν μπαίνεις;Κρύο το λες εσύ αυτό;Μη σου πω ότι βράζω και τσάι!,της έλεγα.
 -Βλάκα,προκαλείς και δε σε συμφέρει.Μπαίνω ρε,μπαίνω!
Μόλις βγήκαμε,τυλιχτήκαμε κατευθείαν με τις πετσέτες μας.Η Π. με κοίταξε χαμογελώντας.Με μοναδικό φως το φεγγάρι,τα μάτια της φαίνονταν πιο πράσινα από ποτέ και τα δικά μου μαύρα.
 -Πόσα έχουμε περάσει μαζί!Ό,τι μα ό,τι και να γίνει,να ξέρεις ότι θα σ' αγαπάω πάντα.Θα μπορούσε να μου τύχει πιο υπέροχη κολλητή από 'σένα;Όχι!
 -Θα είμαστε μαζί μέχρι να γεράσουμε,τίποτα δεν θα γίνει!
 -Ναι,αλλά άμα το πάρεις απόφαση τελικά και δώσεις για τη Σχολή Δικαστών και πας στην Θεσσαλονίκη,εγώ θα σε χάσω.Άσε που μπορεί να βρεις κάνα Θεσσαλονικιό δικαστή και να μην με συμπαθεί,ο κακόγουστος!
 -Μμμμ,ναι,σιγά μη δε σε συμπαθεί!Αυτό του 'λειπε του δικαστή!Άσε που νομίζω ότι η μάχιμη δικηγορία μ' έχει περισσότερη ανάγκη.

Συχνά κάθομαι μόνη μου τα πρωινά,διαβάζω και πίνω καφέ.Καρφώνω τα μάτια μου στις γραμμές της σελίδας,στις προτάσεις κι αφαιρούμαι.Πότε ήμουνα 6,πότε έκλεισα τα 16,πότε τελείωσα την Πρώτη Γυμνασίου και πότε την Πρώτη Λυκείου!Μου φαινότανε πολύ μακρινή η Πρώτη Λυκείου,θυμάμαι...Συνειδητοποιώ ότι όντως τα χρόνια κυλάνε σα νερό κι αγχώνομαι κι αναστενάζω και βαριανασαίνω...

Συζητάω με την μαμά μου τ' απογεύματα στο μπαλκόνι.Εκείνη φυσάει τον καπνό απ' το τσιγάρο της,με κοιτάζει και μου λέει:
 -Ποιος θα το φανταζότανε ότι θα 'ρχοταν η στιγμή που θα συζητούσαμε για πολιτική και θα σε περίμενα να γυρίσεις το βράδυ!
 -Και για τα γκομενάκια,που σου λέω;
 -Εεεεμ,πού τα πας τα γκομενάκια!,μου απαντάει και γελάμε.

Με τον Τ. μοιραζόμαστε πάντα τις ανησυχίες μας.
 -Έλα ρε μικρή,που αγχώνεσαι εσύ για τις Πανελλήνιες!Τι να πούνε άλλοι κι άλλοι,δηλαδή;Μην είσαι χαζή!Τσάμπα ντόρος για το τίποτα.Ρώτα κι εμένα που τα 'χω περάσει.Όποιος διαβάζει,θα γράψει.Πας εκεί με αυτοπεποίθηση,σίγουρος ότι θα σκίσεις και μόλις σου ακουμπήσουν την κόλλα πάνω στο θρανίο,σου φεύγει όλο το άγχος.Μ' εμένα έτσι έγινε.Έτσι θα γίνει και μ' εσένα και θα τα πας τέλεια!Το πιστεύω,πώς το λέτε εσείς της θεωρητικής,ακράδαντα;
 -Ναι,ναι,ακράδαντα!Σε πρήζω κι εσένα...
 -Μην το ξαναπείς αυτό!Γι' αυτό δεν είμαι εγώ εδώ;Άντε,και το πρώτο μου αυτοκίνητο θα 'ναι κάμπριο και θα μπαίνεις στην θέση του συνοδηγού και θα πηγαίνουμε εκδρομές και θ' ανεμίζει η μπούκλα σου!


Άλλα 7,έτσι για να με χορτάσεις.

$
0
0
Επειδή το Αμερικλανόπουλο ένιωσε τη βαθιά επιθυμία να μάθει περισσότερα για την αρχοντιά μου,μου έδωσε το βραβείο αυτό.Ναι,το 'χω ξαναπαίξει,αλλά έλα τώρα αναγνώστη αγαπουλίτσα μου,βλέπω πόσο καίγεσαι να μάθεις κι άλλα για 'μένα.Το βλέπω στα μπιρμπιλωτά σου ματάκια.Σου χαλάω εγώ χατίρι,βρε;Βέβαια,έχεις καταλάβει απ' αυτήν την ανάρτηση,ότι είμαι γλυκομίλητη,καλόβολη και κορίτσι μάλαμα,αλλά δεν πειράζει.Ας αρχίσω:

1. Για να κοιμηθώ,πρέπει να 'χει απόλυτη ησυχία.«Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει.»,που λέει κι ο Διονύσιος.Επίσης,θέλω να κοιμάμαι μόνη μου.Βασανίζομαι όταν μοιράζομαι το κρεβάτι.Θέλω να κάνω τις απλωτές μου,δεν ξέρω αν με πιάνεις.

2. Είμαι πολύ σιχασιάρα.Ναι,σιχαίνουμι.Τη βρόμα,όχι αίματα,άντερα και τέτοια.Γι' αυτό,στην τσάντα μου έχω πάντα υγρά μαντιλάκια,Dettol συνήθως.Και γι' αυτό πλένω πολύ συχνά τα χέρια μου.Και γι' αυτό στα μαγαζιά ελέγχω τα τραπέζια,τα μαχαιροπίρουνα,τα πιάτα και τα ποτήρια.

3. Δεν πίνω,μήτε καπνίζω.Βασικά,πίνω σε εξαιρετικές περιπτώσεις,αλλά δεν έγινα ποτέ κουρούμπελο.Συνήθως τη βγάζω με σουμάδα και υποβρύχιο.Όσον αφορά το κάπνισμα,να σημειώσω κάτι: δεν με ενοχλεί ο καπνός,η μυρωδιά του τσιγάρου και τα συναφή.Και δε γίνεται να μ' ενοχλήσει,γιατί οι γονείς μου κι όλο τους το σόι είναι καπνιστές,έχω και καπνιστές φίλους,οπότε καταλαβαίνεις...Δεν πρόκειται να σου πω ποτέ «Σβήσ'το!»,αλλά θα το σβήσω πάνω σου εάν φυσήξεις τον καπνό στα μούτρα μου ή το αφήσεις να καπνίζει ακριβώς μπροστά μου.Το θεωρώ αγένεια.Όπως εγώ σέβομαι την εξάρτησή σου,έτσι κι εσύ θα σεβαστείς εμένα.

4. Σιχαίνομαι τις ρομαντικές ταινίες.Μπορώ να γδάρω με κλειδί το dvd.Ναι,δεν είμαι καθόλου ρομαντική,ούτε πέφτω με δήθεν ρομαντικές κινήσεις.

5. Δεν μαγειρεύω.Τίποτα.Ούτε αβγό.Βαριέμαι,βλέπω τα κατσαρολικά και αναγουλιάζω.Όποτε μένω μόνη στο σπίτι,ή τη βγάζω με τοστ ή με κάτι ετοιματζίδικα κινέζικα,που παίρνω απ' το σούπερ-μάρκετ.Οι φίλοι μου αναρωτιούνται ποιος θα με στεφανωθεί,αλλά μέχρι τότε μια μακαρονάδα θα μάθω να κάνω,τι διάολο;Μια φορά μόνο είχα αποπειραθεί να φτιάξω κρέπες,χρησιμοποίησα τον ξάδερφο μου ως πειραματόζωο,το θεώρησε τρομοκρατική ενέργεια και μόλις τελειώσει τη Γεωπονική,σκοπεύει να φυτέψει εμένα για πρακτική.

6. Μ' αρέσει πολύ να βλέπω καλοντυμένους κι έξυπνους άντρες.Επειδή οι έξυπνοι άνθρωποι έχουν και χιούμορ,δεν πλήττω κιόλας.Μ' ένα σμπάρο...Κι επειδή κατά καιρούς έχω ακούσει πολλά,του τύπου «Ο άντρας πρέπει να 'ναι χύμα.Δεν με νοιάζει αν φοράει φόρμα και T-shirt συνέχεια.».Ο-Χ-Ι!Δεν είπε κανείς να είναι συνέχεια με το σμόκιν ο χριστιανός,αλλά θα βγείτε και θα σκάσει μύτη με φόρμα και αθλητικό,ως τι;Ότι και καλά έβγαλε για κατούρημα τον Αζόρ ή πήγε να πετάξει τα σκουπίδια;Ή το άλλο,«Ο άντρας δεν πρέπει να μιλάει πολύ.Ένα «Μάλιστα,αγάπη μου.» να λέει κι είμαστε κομπλέ.Δε χρειάζεται να 'χει καμιά ιδιαίτερη εξυπνάδα,για να τα πει αυτά.».Ναι,πολύ ευχαρίστως να πει «Μάλιστα,αγάπη μου.»,αλλά όχι επειδή είναι ζώο και ηλίθιος.Αν ο δικός σου έχει IQ ραδικιού,τότε ναι,καλύτερα να μην μιλάει,γιατί δεν λέει να πάθεις αγκύλωση απ' το σκύψε-σκύψε,μη σε πετύχει η κοτσάνα.

7. Τρελαίνομαι για χοιρινό,σε οποιαδήποτε εκδοχή.Και για σαλάμι αέρος και για καρυδόπιτα και για μπακλαβά και για κεμπάπ.Και το τζατζίκι μ' αρέσει,αλλά επειδή δεν μπορώ να είμαι με μια οδοντόβουρτσα στο χέρι συνεχώς,το αποφεύγω.Και η φέτα φυσικά!Όχι ανθότυρα και αηδίες.Φέτα!Δεν ξέρω τι παίζει με την πάρτη του ανθότυρου,εδώ που τα λέμε.Όσα έχω φάει ήταν άνοστα.Και δεν μιλάω για φέτα Milner και τέτοια.Μιλάω γι' αυτήν που φέρνουμε απ' το χωριό,που είναι σε τενεκέ και δεν αποσυντίθεται μόλις τη βάλεις στο στόμα σου,λες κι είναι το πτώμα του Τουταγχαμών.Α!Ψωμί δεν τρώω,οπότε όταν μου κάνεις το τραπέζι,να βγάλεις μόνο για τον εαυτό σου.Και να ρέει το νερό άφθονο.Δεν έχεις ιδέα πόσο νερό πίνω κάθε μέρα!

Αυτάαααα!Τώρα,όμως,να με συμπαθάς,αλλά κωλύομαι να δώσω το βραβείο σε άλλους επτά και να βάλω τη ροζ εικονίτσα.Είμαι,βλέπεις,κορίτσι της φύσης και πρέπει να ετοιμαστώ για εκδρομή στα βουνά και στα λαγκάδια.Πάω να βρω την εσωτερική μου αρμονία.Να διαλογιστώ,να αναλογιστώ,να περισυλλογιστώ,ξέρεις...Να λύσω τα υπαρξιακά μου μακριά απ' τον πολιτισμό,βρε αδερφέ!

Αφού έμαθες όλα αυτά για 'μένανε,ελπίζω να κοιμάσαι ήσυχος τα βράδια.Φιλί ρουφηχτό.

Παραληρήματα και άγχη.

$
0
0
Έβαλα τα κλάματα την Πέμπτη.Έκλαιγα με μαύρο δάκρυ σου λέω,όχι μαλακίες.Έκλαιγα εγώ!Που είμαι ντιπ για ντιπ αναίσθητη,που ζήτημα να 'χω κλάψει δέκα φόρες όλες κι όλες στη ζωή μου.
 -Μαμάααααα,τι θα κάνω άμα δεν περάσω;
 -Χαζή είσαι,μωρέ;Και βέβαια θα περάσεις!Τι είν' αυτά που σκέφτεσαι;
 -Τι θα κάνω,αν δε;Και γιατί έχει μόνο τρεις Νομικές όλη η Ελλάδα;
 -Ε,και πόσες να έχει;
 -Αυτό να μου πεις!Τόσους ηλίθιους δικηγόρους έχει αυτή η χώρα,η έρμη.Αλλά εγώ τι θα κάνω;
 -Εσύ θα περάσεις!Αυτό θα κάνεις.
Στο βάθος,ξέρεις κάτι;Το πιστεύω.Το πιστεύω ότι θα περάσω κι ότι θα σου στέλνω φιλάκια απ' τη Νομική.Την κοίταξα με δυσπιστία,ωστόσο.Δεν ένιωθα άγχος ούτε στα λόγια,ούτε στα μάτια της.Θα μου πεις «Γιατί ν' αγχωθεί,μανδάμ;Το 2014 δίνεις ναούμ'!» και θα σου πω ότι δεν την ξέρεις την μάνα μου.

Θα σου διηγηθώ περιστατικό,για να καταλάβεις:Έκτη Δημοτικού εγώ,έδινα Α1 στα γαλλικά.Στο δρόμο για το σχολείο-εξεταστικό κέντρο,την είχε κόψει κρύος ιδρώτας.
 -Μαμά,τι έχεις;
 -Τι να έχω,παιδάκι μου;Ποιος ξέρει τι θα σου πέσει τώρα!Κι άμα κομπλάρεις,τι θα κάνεις;Θα σου 'ρθει η φλασιά μετά;Κι άμα είναι δύσκολα;
 -Χριστιανή μου,είσαι στα καλά σου;Πρέπει να 'σαι ηλίθιος,για να μην πάρεις το Α1!Να μην έχεις ιδέα από γαλλικά!
Ηρέμησε για λίγο,αλλά μετά ξανά προς τη δόξα.Εεεε,τα πήρα,της φώναξα και σταμάτησε μια και καλή.

Δεύτερο περιστατικό:Πέρυσι.Πρώτη Λυκείου,περίοδος εξετάσεων.Δίναμε Ιστορία.Διακόσιες σελίδες,πέντε μέρες.Κλειδαμπαρωμένη στο δωμάτιο εγώ,με μοναδικό φως αυτό του γραφείου.Τα νεύρα μου;Άλλο πράμα,δε σου λέω τίποτα!Τα βρισίδια;Λιμενεργάτης είχα καταντήσει.
 -Ρε παιδί μου,έλα να σ' εξετάσω,να μου φύγει κι εμένα το άγχος!
 -Τι να μ' εξετάσεις,μωρέ;Πέντε χρονών είμαι;
Το προηγούμενο βράδυ κοιμήθηκα τρεις-τέσσερις ώρες μόνο.Σηκώθηκα,το ζόμπι,στις πέντε,ήπια δυο καφέδες,ξαναδιάβασα,μπήκα για μπάνιο.Στο μπάνιο,λοιπόν,άρχισα να λέω δυνατά όποιο κεφάλαιο μου κατέβαζε η κούτρα εκείνη την ώρα.Βγαίνω στο μπαλκόνι και βλέπω την μητέρα να καπνίζει.
 -Μοναχή σου μιλούσες πριν;
 -Όχι και μοναχή μου!Έλεγα στο σφουγγάρι για τους Χετταίους.Σφουγγάρι αμόρφωτο,ξύλο απελέκητο.
 -Να χαρείς,δεν έχω πιει ακόμα δεύτερο καφέ!
Σαν βγήκα στον πηγαιμό για το Λύκειο,έτρεξε η μάνα μου στην εξώπορτα κι άρχισε να με σταυρώνει.
 -Τα στυλό τα βούτηξες στον αγιασμό ή σου ξεφύγανε;
 -Καλά,λέγε τέτοια εσύ!
Στο δρόμο σκεφτόμουν ότι πρέπει να γράψω τέλεια.Τα κολλήματά μου με τους βαθμούς και τα στάνταρ σ'τα 'χω ξαναπεί.Ε,δε δέχομαι να πάρω κάτω από 18 στα μαθήματα που μ' ενδιαφέρουν.
Μόλις βγήκα απ' την τάξη,άνοιξα το κινητό και της έκανα αμέσως αναπάντητη,για να με πάρει.Είμαι και τσιφούτα,βλέπεις.
 -Έλα,αγάπη μου!Πες μου!Δεν έχω σταυρώσει δουλειά όλο το πρωί.Μ' ένα τσιγάρο στο χέρι τριγυρνάω.
 -Τα μαθήματα στο σφουγγάρι απέδωσαν καρπούς!Μια βλακεία έκανα μόνο στην αντιστοίχηση.
Τελικά,έγραψα 19 (ψώνιο).

Αποσυντονίζομαι απ' το άγχος.Εγώ!Εγώ,που είμαι τέρας οργάνωσης και συνέπειας!Έχω να διαβάσω το βιβλίο «Ψυχολογία Συριανού συζύγου» για ένα πρότζεκτ κι όλο ξεχνάω να το αγοράσω.Άκουσον,άκουσον!Μου τελείωσε η ενυδατική κι αντί για ενυδατική,πήγα και πήρα τζελ.Και γυαλίζει,η αηδία!Δεν είναι να το βάλω,λαμποκοπάω σαν τον Πετρίδη!

Ο «Ξένος» του Καμύ δέχτηκε να πεθάνει στο όνομα της αλήθειας.Εγώ,πάλι,δέχομαι να το ρίξω στα χάπια εάν δεν περάσω στη Νομική.Παρακολουθώ τις βάσεις κάθε χρόνο,από τότε που έμαθα να χρησιμοποιώ το ίντερνετ,στην Πρώτη Γυμνασίου.Για να ξέρω πού πατάω και πού βρίσκομαι.Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,από τόσο δα μικράκι,αυτό το επάγγελμα ονειρεύομαι.Δεν υπάρχει εναλλακτική,ούτε δεύτερη επιλογή.Παράδοξο;Μπορεί.Αλλά έτσι είναι.
 -Όμως,εγώ δεν θα φοράω φούστες στο δικαστήριο,γιατί δεν μ' αρέσουν οι φούστες.Εντάξει,μαμά;Και θα νικάω πάντα.Πάντα!Και θα το ξέρουν όλοι,και θα τα παρατάνε,γιατί μαζί μου δε βγάζουν άκρη.
 -Δεν αμφιβάλλω καθόλου,καρδούλα μου!,μου απαντούσε και χαμογελούσε.

Χθες είχα βγει για καφέ με την κολλητή μου,την αγχωμένη νάμπερ του.
 -Φιλενάδα,δεν το πιστεύω ότι ακούω εσένα να μιλάς για άγχος!
 -Έχω τσακίσει όλα τα γλυκά του σπιτιού,με δουλεύεις;Θα γίνω μια χοντρή,αγχωμένη!Θα εμφανιστεί και κυτταρίτιδα,από 'κει που δεν υπάρχει!Δεν θα 'μαι να με βλέπει άνθρωπος.Θα με κοιτάνε και θα λένε «Το κακόμοιρο,σαν ταμένο είναι.».
 -Ρε,βλαμμένο είσαι;Θα περάσουμε κι οι δύο Νομική!Μην είσαι χαζή!Εξάλλου,η αγχωμένη της παρέας είμαι εγώ!Θα μου φας το ρόλο;Πάντως,άλλο δράμα κι αυτό με τα γλυκά!Έψαχνα περίπτερο,να βρω καμιά σοκολάτα της προκοπής και πουθενά!Έφαγα ό,τι βρήκα στο σπίτι.Θα το λιώσουμε στο τζόκινγκ όμως,σύμφωνοι;
Τ' αδέρφια μας τα 'χουνε μιλημένα,δεν εξηγείται αλλιώς.Λένε ακριβώς την ίδια ατάκα: «Εσύ θα λιώνεις στο διάβασμα και θα τρέχεις στο φροντιστήριο καλοκαιριάτικα,ενώ εγώ θα ξύνομαι.Κι οι γκόμενοι,που τώρα σε κυνηγάνε,θα γίνουνε μπουχός!Γιατί θα 'χεις γίνει σαν μούμια,οπότε ποιος θα σε θέλει;».

Τι είδα το βράδυ στον ύπνο μου;Ήμουνα,λέει,ανάμεσα σε κάτι στοίβες βιβλίων και διάβαζα,διάβαζα,διάβαζα...Κοιτάω το ρολόι: τέσσερις η ώρα το ξημέρωμα και σε λίγο σχολείο.Ξυπνάω φρικαρισμένη,πηγαίνω στην κουζίνα μισοκοιμισμένη,να πιω νερό...Πίνω,πάω να φύγω και σκοτώθηκα στο πόδι του τραπεζιού!Το βρίζω,«Πάρ'τα,να 'χεις για χαρτζιλίκι!»,του λέω και το μουτζώνω.Άντε να κοιμηθείς μετά!Τόσο μπινελίκι,μου άνοιξε το μάτι γαρίδα.Στριφογύριζα στο κρεβάτι κι αναρωτιόμουν αν θα την κόψω την φλέβα μέχρι να φτάσω την Τρίτη Λυκείου,ή αν θα τη γλιτώσω.Η παράνοια κοντά σας.«Ααα,δεν πας καλά,κοπελιάαα!»,μου λέω και προσπάθησα να ηρεμήσω,μπας και με αγκαλιάσει και πάλι ο Μορφέας.Τόνε κατάφερα τελικά.Δεν αντιστάθηκε για πολύ στη γοητεία μου.

Μέχρι το τέλος της βδομάδας,θα 'χω ξεκινήσει και τα φροντιστήρια.Εισπνοή,εκπνοή...


...ή θα γραφτώ στους «Ανώνυμους Αλκοολικούς».


Ο θείος απ' το Σικάγο.

$
0
0
Τόπος:Χωριό μητέρας.
Χρόνος:Αύγουστος 2011.

Ο θείος μας φέρνει ένα τάπερ τίγκα στο σύκο,να το πάρουμε μαζί μας στην Αθήνα.Με βρίσκει σταυροπόδι στην αυλή,να διαβάζω.Κάθεται σε μια καρέκλα,απέναντι μου.Μένει σιωπηλός για λίγο και με κοιτάζει ερευνητικά.
 -Τι διαβάζς εκεί χάμου;
 -Σαρτρ.
 -Ποιος είνι αυτός,μάνα μ';
 -Γάλλος φιλόσοφος.Υπαρξιστής...
 -Σας έφερα σύκα.Μοναχός μου ανέβηκα στη συκιά και τα μάζεψα!
 -Σας ευχαριστούμε πολύ.
 -Σ' αρέσουν,μάνα μ',τα σύκα;
 -Αρκετά.
 -Πάρε να φας τότε,να μου πεις αν σ' αρέσουνε!
 -Δεν μου το καθαρίζετε,γιατί δεν το κατέχω το άθλημα;
 -Άιιι!Συ δεν είσι βλαχάκι,ε;Συ είσι διαβαστερή.Έτσι να είσι,έτσι!'Γω δεν είχα μυαλό και τα φόρτωσα στα κοκόρια.
 -Όχι,όχι!Παλιά καθάριζα.Τώρα δεν ξέρω τι έχω πάθει και το λιώνω,αντί να το καθαρίσω.
 -Μα δι χρειάζεται να το καθαρίσεις!
 -Και πώς θα το φάω;
 -Με την φλούδα,μάνα μ'!Ξέρς τι καλό κάμει στο έντερο;
 -Όχι,αυτό ομολογώ πως δεν το γνώριζα.
 -Αυτό που σι λέω 'γω!Τέλος πάντων.Φέρ'το μου 'δω,να σ'το καθαρίσω.
 -Σας ευχαριστώ.Είναι πολύ ωραίο!
 -Είδις πόσο γλυκό είνι;
 -Ναι,ναι.
 -Και δεν μι λες...Στα γαλλικά τόνε διαβάζεις αυτόνα,το Γάλλο;
 -Ε,όχι!Μεταφρασμένο είναι το βιβλίο.Ναι μεν ξέρω γαλλικά,αλλά όχι άψογα.
 -Κατάλαβα...Ξέρς ποιον θα σι γνωρίσω εσένανε;
 -Ποιον;
 -Τον ανιψιό μ',μάνα μ'!Γιάννη τόνε λένε.Θα τ' αρέσεις σίγουρα.Πολύ ωραίο κορίτσι είσι.Κι έξυπνο και μελετηρό και καλόκαρδο...Τόνε ξέρω 'γω τον ανιψιό!Ξέρς τι παιδί είνι αυτός;Διαμάντ'!
 -Να 'στε καλά,αλλά δεν θα 'θελα να σας τον στερήσω.
 -Όχι,δεν μας στερείς τίποτα!Τι θέλει ένας άντρας,νομίζεις;Μια ωραία και καλή γυναίκα θέλει.Δεν μι λες,μάνα μ'...Να μαγειρεύεις ξέρς;
 -Όχι.
 -Άιιιι!Και ποιος θα σι πάρει,μαρή;
 -Για όλους έχει ο Θεός.
 -Συ θες ένα καλό παιδί,να σι στρώσ'!Κι επειδής είσι Μανιάτισσα,αυτός δεν πρέπει να είνι.Να!Απ' τα μέρη μας να είνι!Ήρεμος...
 -Εγώ τους νησιώτες είχα για ήρεμους,πάντως.
 -Ποιους νησιώτες,μάνα μ';Αααα,θα μι τρελάνει τούτη 'δω!Τι να τόνε κάμεις το νησιώτη;Θα βρομοκοπεί αλμύρα το κρεβάτι σ'!
 -Καλά,«νησιώτη» είπα,όχι «τσιπούρα».
 -Ναι,τελείωνε εσύ εκεί χάμου με τα σχολειά και τις Πανελλήνιες και θα σι μάθω 'γω να φτιάνς τυρί,να μαγειρεύς στιφάδο και να ζυμώνς ψωμί!
 -Δε χρειάζεται να βιαστώ.
 -Τι να βιαστείς,μάνα μ';Θα με παλαβώσεις!Από μικρές τα μαθαίνετε αυτά,σεις οι γυναίκες!Τέλος πάντων,πέρασι η ώρα.Πάω να φάω τώρα.Και να κατέβς το βράδυ στην πλατεία!Θα είνι κι ο Γιάννης.Ευκαιρία να τον γνωρίσεις.

Πράγματι,το ίδιο βράδυ κατέβηκα για καφέ με μία φίλη.Είχα ξεχάσει εντελώς την ύπαρξη του Γιάννη,μέχρι που έτυχε να συστηθούμε.Εγώ είμαι ολίγον τι αντικοινωνική,αλλά όταν οι καφετέριες και τα μπαρ είναι συγκεκριμένα,δε γίνεται ν' αγνοείς για πολύ την ύπαρξη των υπόλοιπων παιδιών.Κάποια στιγμή γνωρίζεσαι με όλους.Το αν θα συνεχίσεις να 'χεις παρτίδες είναι στο χέρι σου.Σ' ένα χωριό,όμως,δεν μπορείς να τους βλέπεις στο δρόμο και να γυρνάς την πλάτη.Μιλάς υποχρεωτικά.Να ένας ακόμα λόγος που δεν θα 'θελα να ζω στην επαρχία!

Για τον ανιψιό τώρα,τι να πω;Ότι ήταν ένα χρόνο μικρότερος;Ότι ήταν κοντός;Ότι ήταν κοκαλιάρης;Και δεν εννοώ πολύ αδύνατος,εννοώ δυο κόκαλα.Αυτό το απωθητικό,όμως.Λες κι έχουμε Κατοχή και το 'χει καταλάβει μόνο αυτός!Το δέρμα;Το εκρού του νεκρού.Είπαμε,μ' αρέσουν οι ανοιχτόχρωμοι,αλλά αυτόνε εάν τον έβαζες μπροστά σε τοίχο και δεν είχε δυο μάτια να σε σταματάνε,θα κουτούλαγες.

Για την ιστορία,ο θείος ξαναήρθε κάνα δυο φορές μέχρι να φύγουμε γι' Αθήνα,αλλά εγώ μόλις άκουγα την φωνή του στην αυλή,γινόμουν Λούης.Μην τον είδατε,λέμεεε!Μάλιστα,την τελευταία φορά είπε στην μάνα μου να μην κοιμάμαι μέχρι τις δώδεκα το μεσημέρι,γιατί θα γίνω τεμπέλα.Ό,τι να 'ναι κοινώς.Τουλάχιστον,όποτε θυμάμαι αυτό το απείρου κάλους σκηνικό,μου προσφέρει απλόχερα ατέλειωτες στιγμές γέλιου.

Tiny Spiderman Web Shot

Τι είπες;«Καλή σχολική χρονιά.»;Όου!

$
0
0
  Την Τρίτη ανοίγουν τα σχολεία.Ακούω να λέγονται διάφορα από διάφορους.«Θα είναι μια χρονιά γεμάτη γέλιο,όνειρα και πλάκες.».Όχι,αγάπη μου!Γέλιο μ' έπιασε τώρα που άκουσα αυτό.Η χρονιά αυτή,όπως και η επόμενη βέβαια,αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό,θα σου πω εγώ με τι θα είναι γεμάτη.Θα είναι γεμάτη με διάβασμα,με διάβασμα και δεν ξέρω αν σου είπα ότι θα γεμίσει με πολύ διάβασμα.Επίσης,για 'μένα τουλάχιστον,θα είναι γεμάτη νεύρα κι αναμφίβολα θ' αγχωθώ.Όμως,πραγματικά δεν με νοιάζει.Εάν είμαι σίγουρη για την επιτυχία μου,δεν με απασχολεί το «τίμημα».Ούτε η αϋπνία,ούτε ο κόπος,ούτε η καφεΐνη αντί για αίμα στις φλέβες μου,ούτε τίποτα!
  Κι εκεί που νομίζεις ότι δεν θ' ασχοληθεί κανείς μαζί σου...Κάνεις λάθος.Μέγα λάθος!Ο καθένας θα πει το μακρύ του και το κοντό του,κλασικά.
 -Δεν μου λες,είσαι καλή στα ψέματα;
 -Γιατί ρωτάτε;
 -Γιατί μπορεί να χρειαστεί να με ξελασπώσεις καμιά μέρα,εάν αποκτήσω μπλεξίματα με το νόμο.
 -Αααα,δηλαδή ο μόνος τρόπος να σας υπερασπιστεί κανείς είναι να πει ψέματα!Ενδιαφέρον...

 -Μην ανησυχείς εσύ,θα περάσεις!Είσαι ξύπνια και δεν ανήκεις στα «καλά παιδιά»,οπότε θα τα καταφέρεις με τα λαμόγια!
 -Εντάξει,εφόσον είμαι «κακό παιδί»,δεν τίθεται θέμα ανησυχίας και άγχους.Ευχαριστώ.

  Το μέγεθος της βλακείας,όμως,δε σταμάτησε εκεί,παρόλο που αυτό ελπίζαμε όλοι.Υπό ορισμένες συνθήκες,δεν μπορείς να πεις πολλά,ούτε να σχολιάσεις όπως θα ήθελες.Απλώς ακούς και γνέφεις καταφατικά.«Η κόρη μου ήθελε να περάσει Ιατρική,αλλά τελικά απέτυχε και τώρα σπουδάζει Αισθητική.».Όχι,μαντάμ!Η κόρη σου δεν ήθελε να περάσει Ιατρική κι ίσως δεν μπορούσε κιόλας.Πώς συνδυάζεται η Ιατρική με την Αισθητική,δηλαδή;Εκεί που έχεις τον ασθενή τάβλα στο νεκροκρέβατο,αντί για εγχείρηση του κάνεις αποτρίχωση μπικίνι;«Η κόρη μου ξέρεις γιατί δεν πέρασε εκεί που ήθελε;Επειδή τα 'μπλεξε με το Βασιλάκη,το μαλακισμένο!Καλά έκανα εγώ που δεν τον συμπαθούσα!».Όχι,γλύκα,όχι!Πρώτον,ο Βασιλάκης πέρασε εκεί που ήθελε.Τι διάολο;Χώρια είχε σχέση η κόρη σου και χώρια ο Βασιλάκης;Δεύτερον,αφού δεν μπορείς να «χωρέσεις» στο πρόγραμμά σου και διάβασμα και γκόμενο,κάθεσαι στ' αβγά σου και δεν κάνεις μαγκιές.Τρίτον,ένας άνθρωπος συνειδητοποιημένος,που έχει στόχους σοβαρούς και φιλοδοξίες,αφοσιώνεται και παραμένει ακλόνητος κι ανεπηρέαστος.Να τα λέμε αυτά.
  Τέλος πάντων.Έβλεπα ειδήσεις χθες,που λες...Τι μηνύματα αισιοδοξίας μου μετέφεραν πάλι,άσε!Εσύ δεν έβριζες πέρυσι,φίλε μαθητή,επειδή δεν είχες βιβλία;Φέτος θα 'χεις,αλλά δεν θα 'χεις καθηγητές.Άρπα τη τώρα,να μάθεις να είσαι αχάριστος!Επίσης,ούτε θέρμανση θα έχεις.Μη σε στενοχωρεί,όμως,αυτό,γιατί θα 'ρθει το δερματάκι και θα τσιτώσει απ' το κρύο.Φράπα θα βγαίνεις κάθε μεσημέρι απ' την τάξη!Τι άλλο θες,βρε;Μερίμνησαν πάλι τα υπουργεία μας,παράπονο δεν έχω.
  Ξέρεις πότε θα πάει μπροστά τούτη 'δω η χώρα;Ποτέ;Ναι,εκτός απ' αυτό!Θα πάει μπροστά όταν συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι ο μόνος τομέας που πρέπει να γνωρίσει ανάπτυξη και πρόοδο είν' αυτός της Παιδείας,ιδίως σε περιόδους ηθικής,πολιτικής,κοινωνικής και οικονομικής κρίσης.
  Πολλές απεργίες και καταλήψεις προβλέπω.Την αρχή κάνει η απεργία της Τετάρτης,12 του μηνός,μια μέρα μετά τον αγιασμό.Κατά τ' άλλα,καλή πρόοδο και καλά κουράγια να 'χουμε!



Ααααχ,καλέεε!Γίνηκε θαύμα!
Λοιπόν,είμαι πιστή και θέλω να περάσω στη Νομική,κατά προτίμηση της Αθήνας.Πείτε μου πού στέλνω μέιλ.Άντε και βοήθειά μας!

Τη γούνα μου,τα χάπια μου κι ένα ταξί,να φύγω!

$
0
0
Ξεκίνησα γράφοντας κάτι άλλο,αλλά στην πορεία εμφανίστηκε μπροστά μου ΑΥΤΗ!Αυτή,που διαβάζει Καραγάτση και Καβάφη,που ταξίδεψε στο Βερολίνο και θα ξαναπήγαινε ευχαρίστως,που μιλάει γαλλικά,που της άρεσαν οι ταινίες «Die Welle» και «Μαύρος Κύκνος»,που 'χει πάει και στο Fox,που 'χει διαβάσει και Καρυωτάκη...Αυτή,που ντύνεται πάντοτε κυριλέ και σικ,που τρελαίνεται για παπούτσια και σοκολάτα,που έχει σκούρα καστανά,σγουρά μαλλιά και πολύ σκούρα μάτια,ΑΥΤΗ!Αυτή,που δεν έχει βρόμικο μυαλό,αλλά σέξι φαντασία (εγώ του τα 'χα πει πρώτη αυτό,μωρή!).Αυτή,που διαβάζει και Marie Claire!Μόνο που η Marie Claire είναι μια γυναίκα με πάθος.Αυτή,πάλι,σκατά στα μούτρα της είναι!Αυτή,που μοιάζει τόσο μ' εμένα...

Τραγουδάει,λέει,ΑΥΤΗ!Κάνει και μαθήματα φωνητικής...Γιατί,εγώ δεν τραγουδάω στο μπάνιο,νομίζεις;


Αλλά,ρε αγόρι μου...Δε γίνεται να σ' αρέσει κάποια που φοράει γαλάζια σκιά!


Αυτό δεν είναι μάτι γυναίκας πια!Το μάτι του Ε.Τ. είναι!


Δε γίνεται να θες ΑΥΤΗΝ,που φοράει και πορτοκαλί κραγιόν!


Δε γίνεται!Τελεία και παύλα.-

Θέλω να πω...ΑΥΤΗ ακούει Skrillex και Gogol Bordello και συγκινείται με ρομαντικές ταινίες!Μην κλάψεις κιόλας με το Twilight,μαντάμ!

Ήθελα να 'ξερα αν της λες τις ίδιες χιλίων αστέρων ατάκες,που έλεγες και σ' εμένα...Κι αν μιλάτε τις πιο περίεργες ώρες για τα πιο περίεργα θέματα...Κι αν πάντα στριμώχνεις στην κουβέντα μια σπόντα,ένα υπονοούμενο,ένα κατιτίς...Κι αν όλα αυτά,τέλος πάντων!

Και δε σ' αφήνει και ήσυχο,να πούμε!«Θα σε δω τότε;»,«Πότε θα σε δω;».Ποτέ,κυρά μου!Χέσε μας!


Δεν την αδικώ εντελώς,όμως.Έχεις πολλά συν μάι λαβ,πώς να το κάνουμε;Και ωραίος και κορμάρα και πολύ έξυπνος και καλλιεργημένος και αστείος και προσέχεις πάντα τις λεπτομέρειες και δε βγαίνεις έξω σαν το γύφτο...


Τα 'χεις (σχεδόν) όλα και συμφέρεις!Και τώρα μόλις,συνειδητοποίησα ότι...μ' αρέσουν οι ίδιοι τύποι μ' ΑΥΤΗΝ! 

Κι όχι -όσο παράδοξο κι αν ακούγεται σε ορισμένους,ύστερα απ' το άνωθεν κείμενο- δεν τη ζηλεύω.Σιγά τα ωά!Δεν με νοιάζεις ούτε 'συ.Απλώς αδυνατώ να καταλάβω πώς πήγες σ' αυτήν μετά από 'μένα,που είμαι ένα ποίημα,μια οπτασία,ένα χάρμα οφθαλμών!Μετά απ' αυτό το πράμα που είχαμε,που ακόμα δεν ξέρω τι ήταν...Εάν έχεις καμιά ιδέα,ενημέρωσε!Να μας λυθούν κι εμάς οι απορίες...


Δεν μπορεί να το συλλάβει το μυαλό μου.Με είδες ποτέ εμένα με σιέλ σκιά ή πορτοκαλί κραγιόν;Αυτό θα φταίει,να δεις.

Τ' απανωτά εγκεφαλικά λόγω των πολλών ομοιοτήτων μ' ΑΥΤΗΝΕ,πέρασαν,οπότε κάνε τη ζωή σου με το Στρούμφ,αγορίνα μου!Άντε και με την ευχή μου!

Παίξαμε και σήμερα...

$
0
0
Ο αγαπητός Dreamer μου χάρισε τούτο 'δω το βραβείο και τον ευχαριστώ πολύ και πάλι!Πρέπει,σου λέει,να πω ποιος μου το πάσαρε (το έκανα ήδη!),να εξομολογηθώ επτά πράγματα για την αφεντιά μου και να το δώκω σε άλλους δέκα νοματαίους,με τη σειρά μου.Ωστόσο,έχω ξαναπαίξει τέτοιο με 7.Άλλο και τούτο το κόλλημα!Λοιπόν...


Τα επτά μου:

1.Βαριέμαι και ξενερώνω εύκολα.

2.Tο δωμάτιό μου βρίσκεται σ' ένα μόνιμο μπάχαλο.Ρούχα από 'δω,καλλυντικά,αρώματα,περιοδικά,κοσμήματα,εισιτήρια από σινεμά,θέατρα,πλοία από 'κει...Πριν αρχίσω το διάβασμα,το σουλουπώνω βέβαια,αλλά τι να σου κάνει;Γίνεται πάλι χάλι με βιβλία,φωτοτυπίες,λεξικά και τετράδια.

3.Σιχαίνομαι τα έντομα!Με πιάνει υστερία.

4.Το πρωί που είμαι απ' τον ύπνο,δεν μιλάω και δεν θέλω να μου μιλάει κανείς.Κανείς,όμως!Όποιος το επιχειρεί,ρισκάρει τη ζωή του.

5.Από μικρή βγάζω σπυριά με το ροζ και τα φουστάνια.Μερικά,βέβαια,μ' αρέσουν,αλλά τα φοράω εξαιρετικά σπάνια.

6.Εκνευρίζομαι πανεύκολα,παρόλο που -μάταια συνήθως- προσπαθώ να μην το δείχνω.

7.Δεν μπορώ τα πολλά «κολλητηλίκια»,σε όλα τα επίπεδα σχέσεων ανεξαιρέτως.Θέλω το χώρο μου,το χρόνο μου και λοιπά,και λοιπά...


Τώρα,όμως,επειδή είμαι ψιλοάρρωστη,κωλύομαι να το δώσω σε άλλους δέκα.Σαν καταραμένο είμαι από χθες,σου λέω!Τριγυρνάω στο σπίτι μ' ένα χαρτομάντιλο στο χέρι,φτερνίζομαι,χαπακώνομαι,δεν μπορώ να μιλήσω...Και σα να μην έφταναν όλα αυτά,πεινάω και νυστάζω συνέχεια!Αλλά δεν μπορώ να ζήσω με αξιοπρέπεια και τιμές τη ζωή της ασθενούς,γιατί έχω φροντιστήρια και διάβασμα!Κι άμα πλακωθώ στην μασαμπούκα,θα γίνω σαν μαούνα!Κατάλαβες;«Κατάλαβα.» να λες.Έτσι λοιπόν,όποιος διαβάσει ή σχολιάσει τις εξομολογήσεις μου,να πάρει το βραβειάκι.Θα δω ποιος ανταποκρίθηκε στην ανοιχτή μου πρόσκληση,στον «Πίνακα Ελέγχου»,και θα σπεύσω να σχολιάσω.

Αυτάααααα!Φιλιά δε δίνω,γιατί θα σας κολλήσω...

Τα χρόνια της νιότης.

$
0
0
Καιρό ήθελα να κάνω μια ανάρτηση νοσταλγική,μια ανάρτηση άνευ προηγουμένου,μια ανάρτηση σαν αυτή.Σήμερα,όμως,μ' έπιασε το γεροντίστικο μουντ,οπότε η ιδέα έγινε πράξη.

Όσοι γεννηθήκατε ή ζήσατε παιδικά χρόνια τη δεκαετία του '90,πρώτον,είστε -κατά πάσα πιθανότητα- γαμάτοι τύποι και δεύτερον,δεν υπάρχει περίπτωση να μην θυμάστε τα παρακάτω!Επίσης,όσοι γίνατε τότε γονείς,θείοι,νονοί κ.λπ. τα θυμάστε,γιατί ξοδεύατε δραχμούλες και μετά ευρά,για να τ' αγοράσετε στα βλαστάρια σας.

Δημοτικό,λοιπόν...:

«Γλώσσα» τις δύο πρώτες ώρες,κάθε μέρα σχεδόν.
Ποιηματάκια όπως «Εμπρός,ένα-δυο,προσοχή!Εμένα με λένε Φακή.Κορμί κορδωμένο,μουστάκι στριμμένο,γαλόνια χρυσά και σπαθί.Η σάλπιγγα παράμ-παπάμ...» (το θυμάμαι όλο,ήταν τ' αγαπημένο μου) και «Τσαφ και τσούφ και τράκα και τράκα,δες,περνάει μια σακαράκα!»...«Ανθολόγιο» τις Παρασκευές κι «Εμείς και ο κόσμος» την τελευταία ώρα.




Γυρνούσαμε τα βιβλία απ' την ανάποδη...


«Ο δάσκαλος είναι βλάκας.»,«Όποιος διαβάζει είναι βλαμμένος.»,«Ο Βαγγέλης διαβάζει εφημερίδα.»...

Πράσινα τετράδια με κουτάκια στα Μαθηματικά,μπλε για το «Σκέφτομαι και γράφω»,κίτρινο για την ορθογραφία,κόκκινο με κενή την μισή σελίδα,για να ζωγραφίζουμε,αφού γράψουμε «Αντιγραφή»...

Στυλό με άρωμα,τα οποία μας έπαιρναν τ' αγόρια,ζωγράφιζαν τις παλάμες τους και τα μύριζαν στο μάθημα.

Γιατί επέμεναν τα κορίτσια να γεμίζουν τις κασετίνες τους με τέτοια. Μ’αρεσαν αυτα που μύριζαν, εγραφα λίγο στο δάχτυλο μου και μετα το μύριζα σε όλο υπόλοιπο μάθημα.

Smile!


«UHU stick γερά κολλάει,UHU stick!UHU stick,γιατί σου πάει!».


Διπλή κασετίνα,για να χωράνε όλα μας τα υπάρχοντα.
Και μόλις βρήκα τη δική μου!Θα βάλω τα κλάματα,η κωλόγρια!



Όταν πονηρευτήκαμε,τους λέγαμε «Καριόλα».


Στα διαλείμματα,καμιά φορά καθόμασταν πάνω απ' τα κεφάλια συμμαθητών και μη και τους παρακολουθούσαμε να παίζουν κάρτες,τάπες ή Bay Blade.Τα εκτάκια «κλέβανε» πάντα!






Στη Γυμναστική,παίζαμε κυνηγητό αγόρια-κορίτσια.Είχαμε για «σπίτι» μια γκρι γκαραζόπορτα ή δυο κολώνες.Πιανόμασταν χέρι-χέρι,μία κρατούσε την πόρτα και κάναμε «αλυσίδα».Όποτε μας έπιαναν τ' αγόρια,ενώ είχαμε «ακουμπήσει σπίτι»,φωνάζαμε «Καλά,χαζά είστε;» κι όποτε νικούσαμε «Κορίτσια ατσίδες,αγόρια κατσαρίδες!» κι εκείνοι απαντούσαν «Αγόρια ιππότες,κορίτσια μαύρες κότες!».

Παρασκευή,προτελευταία ώρα,εργαστήρι υπολογιστών...


Όταν δεν έβλεπε η κυρία Πηγή...



Και ξαφνικά,όλοι γίνονταν φίλοι σου!
«Μου δίνεις μία/ένα/λίγο;».Αν τον συμπαθούσες,έδινες και του ψιθύριζες στ' αυτί «Μην πεις σε κανέναν ότι έχω!».Αν όχι,απαντούσες «Μου πήραν πριν λίγο την τελευταία.».







Τα χάπια,τα πούρα και τα τσιγάρα μας...


Τσίχλες-τσιγαράκια με τον Αστερίξ και δώρο αυτοκόλλητο!Δε βρήκα εικόνες στο Google...




PEZ!Μόνο αυτό.


Μα φυσικά,λευκώματα!Ακόμα έχω μερικά (σνιφ,κλαψ,σκάσε μωρή!)...

Ερωτήσεις του τύπου:
«Ποιον αγαπάς;»
«Τι ζώδιο είσαι;»
«Αγαπημένο φαγητό;»
«Τι γνώμη έχεις για 'μένα;» κ.ά.

Στην έκτη δημοτικού έγιναν πιο...πικάντικες:
«Ποιον γουστάρεις;»
«Έχεις φιληθεί;» κ.λπ.

Γράφαμε και στιχάκια:
«Ανήρ εστί ηλίθιο,ανήρ εστί βλάκας,μα άμα το καλοσκεφτείς,ανήρ εστί μαλάκας!»
«Αγάπη είναι να χάνεσαι,αγάπη είναι να λιώνεις,αγάπη είναι να πονάς,δίχως να μετανιώνεις.»
«Αλήτης στο δρόμο,ιππότης στον κόσμο,σκληρή η ζωή του,γλυκό το φιλί του.» (και πολύ Ξανθόπουλος!)

Με τα δύο τελευταία τσουτσουρώθηκε η τρίχα μου!


Χρυσό φυτολόγιο και καλλιέργεια φακής σε κεσεδάκι Total ή Αγελαδίτσα (με όνομα απάνου,για να μην ξεχνάμε και ποιος τις φύτεψε,εεε!).
Είχα μαδήσει τα φυτά της μάνας μου τότε,για να γιομίσω το φυτολόγιο.



Μπουστάκι.
Μεγάλος καημός,επειδή οι περισσότερες είχαμε λίγο στήθος και θέλαμε να φοράμε κάτι σώνει και ντε!Σουτιέν -εκ των πραγμάτων- δε γινόταν.Όσες ήταν από τότε άβυζες εντελώς,δε βάζανε τίποτα.


Χαλί αγορίστικου δωματίου:



Βιβλία και περιοδικά:


«Τεστ: Πόσο κολλητές είστε;» και φωτοκόμιξ με μία που της πέθανε ο γκόμενος,έγινε ζόμπι και της έστελνε sms ή με μία άλλη που έπιασε το έτερον ήμισυ να μπαλαμουτιάζεται με την κολλητή της...
Δώρο dvd (όταν βγήκε το dvd) με:


ή


ή




«Μικροί Κύριοι και Μικρές Κυρίες».Ο Κεφάτος,ο Τσαπατσούλης...


«Αλμανάκος».Ο μεγάλος ξάδερφος έκανε συλλογή.Την έχει κρατήσει...




Μασαμπούκα και πιοτό:






(το θυμάμαι αμυδρά)



Ψεύτικα ταττού:


Παιχνίδια:



Furby και Ευχούλης!Ποτέ δεν τα συμπάθησε η μητέρα,αλλά μου τ' αγόραζε,για να πάψω να γκρινιάζω.Χα!


«Μπάρμπι κουκλόσπιτο» και μην πεις ότι δε βάζατε τις κούκλες σας,με τις φίλες σου ή μόνη σου,να κάνουν σεξ αχαλίνωτο με τους Κεν και τους πρίγκιπες!Δεν θα σε πιστέψω.





Νερόμπομπες!
Λούτσα στα διαλείμματα και στροφή για το γραφείο της διευθύντριας.
















Ατάκες ή λέξεις-'90ιλιές,που ακούγονταν διαρκώς:
  • Κούρεμα καπελάκι.
  • «Βγαίνεις και τα φυλάς όλα εσύ για όλη σου τη ζωή!».
  • «Θα βάλεις λιπ-γκλος στο πάρτι;».
  • Σάκα.
  • «Τι θα φορέσεις στο πάρτι του Κώστα;».
  • «Ποιον αγαπάς;».
  • «Όποιος το λέει,είναι!».
  • «Είσαι και φαίνεσαι κι από την μύτη κρέμεσαι και μια γριά παντρεύεσαι και την ερωτεύεσαι και γεννάς τρία παιδιά και τα φιλάς στο στόμα και την Κυριακή κηδεύεσαι!».
  • «Ένα,δύο,τρία,ΖΝΤΟ!».
Παιδικά,ταινίες και βιντεοκασέτες:

  • Lion King.
  • Η Γκουφοταινία.
  • Η Παναγία των Παρισίων.
  • Αλαντίν.
  • Ποκαχόντας.
  • Ηρακλής.
  • Τα Στρουμφάκια.
  • Ο Μαύρος Πειρατής.
  • Πιγκού.
  • Πόκεμον.
  • Ντίτζιμον.
  • Χελωνονιντζάκια.
  • Sailor Moon.
  • 101 σκυλιά της Δαλματίας.
  • Toy Story.
  • Η Πεντάμορφη και το Τέρας.
  • Η Ωραία Κοιμωμένη.
  • Σταχτοπούτα.
  • Ο Πρίγκιπας της Αιγύπτου.
  • Jurassic Park.
  • Οι Μπανάνες με πιτζάμες.
  • Η Λαίδη κι ο Αλήτης.
  • Όλα τα σκυλιά πάνε στον παράδεισο.
  • Τα Μικρά Τερατάκια.
Tiny Spiderman Web Shot

Με ματιάσανε!

$
0
0
Δεν πάω καλά τις τελευταίες μέρες!Κάτι πάτησα κι η προηγούμενη ανάρτηση,μαζί με κάποιες παλαιότερες,έγινε μπουχός.Τι πάτησα μονάχα ο Τζίζους ξέρει!Ούτε που το κατάλαβα...Την Τρίτη,στο φροντιστήριο,σηκώνω χέρι:
 -Έλα,πες!,μου λέει η καλή μου η κυριούλα.
 -Εεεε...
 -Τι «Εεεε...» καλέ;Λέγε!
 -Μισό τώρα,γιατί το ξέχασα.
ΤΟ ΞΕΧΑΣΑ!Λες κι είμαι ογδόντα χρονών!Το σκεφτόμουν ένα δευτερόλεπτο πριν και ξαφνικά...μπουμ!Μετά μου 'ρθε φλασιά και το θυμήθηκα βέβαια.Τι να το κάνεις,όμως;Εγώ ποτέ δεν ξεχνάω,αναγνώστη.Ποτέ!Έχω πολύ καλή μνήμη,αλλά τι διάολο παθαίνω τελευταία;Αρχές μαλάκυνσης;Ύστερα,μας λέει «Για τη Δευτέρα θα 'χετε να συντάξετε και να μεταφράσετε το άγνωστο,το κείμενο 5 στα Λατινικά και να μαζέψετε ό,τι απορίες έχετε.».Βγάζω τετράδιο και στυλό απ' την κασετίνα,για να μην τα ξεχάσω,η κωλόγρια και μέχρι να τα βγάλω τα 'χα ξεχάσει κι αυτά!«Κυρία,τι είπατε ότι θα έχουμε;».

Ξεχνάω να φορτίσω το κινητό,ν' απαντήσω σε κάτι μηνύματα ή σε συμμαθητές που θέλουνε να τους δώκω το πρόγραμμα...Και όχι,δε σκέφτομαι άσχετα,ούτε αποσπάται η προσοχή μου από μαλακίες.Απλώς δεν ξέρω τι συμβαίνει.Κλείνει ο διακόπτης και μετά ξανανοίγει.Είμαι,λες,τόσο απορροφημένη απ' το διάβασμα και τις υποχρεώσεις;

Χθες το πρωί έτρεχα να προλάβω το τραμ.Μ' έπιασε φανάρι ακριβώς απέναντι απ' τη στάση,το βλέπω να 'ρχεται απειλητικά,«Θα το προλάβω ρε,χαλαρά!»,λέω...Ε,δεν το πρόλαβα!Δεν το πρόλαβα κι έβριζα πρωινιάτικα.Δεν υπάρχει Θεός,αναγνώστη.Καλά φτιάνει ο θεολόγος κι είναι άθεος!Ή αν υπάρχει,μ' έχει γραμμένη.Είν' αυτό που λέω κατά καιρούς και στην κολλητή: «Άλλοι είναι πλασμένοι απ' τον Θεό κι άλλοι κλασμένοι.».

Τι παίζει αβέβαιο...Σβήνω αναρτήσεις στο ξεκούδουνο,ξεχνάω,με δέρνει ασύστολη γκαντεμιά...Με ματιάσανε,αναγνώστη.Πέρυσι που 'χα πάει στην Μάλτα,θυμάμαι,με παίρνει η μάνα τηλέφωνο:
 -Έλα παιδί μου,πού είσαι;Πέντε φορές έχω πάρει,γιατί δεν απαντάς;
 -Κάνω τη ζωή μου στα μαλτέζικα κλαμπάκια,ρε μάνα!Δεν ακούω.Πες γρήγορα,γιατί έχω βγει έξω και γίνεται χαμός!
 -Είσαι ματιασμένο,παιδί μου!Εκεί που καθόμουνα,μου 'ρθε να σε ξεματιάσω και ναι,έχεις μάτι!
 -Τι πίνεις και δεν μας δίνεις;Με ξεματιάζεις έτσι,στο άσχετο;
 -Οι Μαλτέζοι ματιάζουνε,φαίνεται...Ή οι τουρίστες!Έχει;
 -Έχει πάρα πολλούς.Γερμανούς,Ιταλούς,Ισπανούς,Γάλλους,Αμερικάνους...
 -Μμμμμ,μη χάσουνε οι Γερμανοί!Αυτοί σε ματιάσανε,μακριά!

Αυτό είναι.Με ματιάσανε,επειδής είμαι πανέμορφο και πανέξυπνο!

Ήθελα να κάνω άλλη ανάρτηση,ώστε να ξεδιπλωθεί γι' ακόμη μια φορά το απύθμενο χιούμορ μου...Αλλά νυστάζω,δεν έχω χρόνο και πεινάω.Άνοιξα την κατσαρόλα κι έπαθα σοκ!Απανωτά εγκεφαλικά!Για φαΐ έχουμε κάτι αηδιαστικά,κοντόχοντρα,πράσινα πράγματα...Α ναι,κολοκυθάκια!

The photo that made Grumpy Cat famous!
Viewing all 56 articles
Browse latest View live